 |
|
|  Δευτέρα 25/5
61χρονος Νοτιοκορεάτης ζει εδώ και ένα χρόνο σε ...στύλο ύψους 20 μέτρων,σε ένδειξη διαμαρτυρίας
BBC,ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Ζει εδώ και περίπου ένα χρόνο σε στύλο ύψους 20 μέτρων στο κέντρο της Σεούλ.
Ο λόγος για τον 61χρονο Kim Yong-hee, ο οποίος επέλεξε αυτόν τον τρόπο για να διαμαρτυρηθεί για τα εργασιακά δικαιώματα των πρώην συναδέλφων του στη Samsung.
Ο Kim Yong-hee αναφέρει ότι απολύθηκε από τον παγκόσμιο τεχνολογικό κολοσσό πριν από περίπου 30 χρόνια, όταν προσπάθησε να σχηματίσει ένα εργατικό σωματείο. Από τότε διαμαρτύρεται και ορκίζεται να μην κατεβεί έως ότου η εταιρεία βελτιώσει τους όρους και τις συνθήκες εργασίας των εργαζομένων της.
«Την ημέρα της πρώτης μας συνδικαλιστικής συνάντησης, η αστυνομία έκανε έφοδο στο κτήριο, συνελήφθην και λίγο αργότερα απολύθηκα. Έχασα τη δουλειά μου όταν ήμουν 32 χρόνων και τώρα είμαι 61. Είναι άδικο. Αφιέρωσα όλη μου τη ζωή στη Samsung. Στην αρχή δεν μπορούσα να κοιμηθώ για περίπου μια εβδομάδα. Δεν ήμουν σίγουρος πως μπορούσα να τα βάλω με την εταιρεία και να κερδίσω. Όμως, δεν έχω σκοπό να σταματήσω. Καλύτερα να πεθάνω παρά να τα παρατήσω» παραδέχεται ο ίδιος.
Κάτω από το σημείο όπου βρίσκεται, πραγματοποιούνται κατά καιρούς συγκεντρώσεις ανθρώπων -μεταξύ αυτών και πρώην εργαζομένων της νοτιοκορεατικής εταιρείας που καταγγέλλουν ακόμα και παρακολούθηση- που υποστηρίζουν την προσπάθειά του. Μόλις πέρυσι, νοτιοκορεατικό δικαστήριο καταδίκασε σε 18 μήνες φυλάκιση τον πρόεδρο του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας, Lee Sang-hoon για «υπονόμευση δραστηριοτήτων των εργατικών σωματείων».
Ο ίδιος και περίπου 25 άλλοι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του ομίλου καταδικάστηκαν για παραβίαση του νόμου περί εργατικού δικαίου.
«Η επιφάνεια εδώ είναι πλάτους 1,5 μέτρου, εγώ είμαι 1.80 οπότε κουλουριάζομαι όλη την ημέρα για να χωρέσω» λέει ο ίδιος για τη νέα του «στέγη» και παραδέχεται πως όλο αυτό «δεν είναι για λιγόψυχους».
Ο ίδιος παραμένει εκεί πεισματικά διαμαρτυρόμενος, όπως υποστηρίζει, για την απόλυσή του από τη Samsung, αλλά και την πάγια στρατηγική της κατά των εργατικών σωματείων. «Είμαι ανήμπορος να σκεφτώ κανονικά. Οι απεργίες πείνας επιβράδυναν τη σκέψη μου. Ήμουν έξυπνος και εύστροφος. Τώρα το μυαλό μου είναι μια θολούρα» λέει ο 61χρονος...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
