 |
|
|  Πέμπτη 28/5
Οργή αθλητών στις ΗΠΑ για το θάνατό τού Αφροαμερικανού, Τζορτζ Φλόιντ,απο αστυνομικούς
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο ΛεΜπρόν Τζέιμς ήταν μεταξύ πολλών αθλητών που πήραν θέση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για το θάνατο ενός άοπλου Αφροαμερικανού, ο οποίος φαίνεται σε βίντεο ξαπλωμένος στο δρόμο τη στιγμή που ένας αστυνομικός πιέζει με το γόνατό του τον αυχένα του συλληφθέντος.
Τέσσερις αστυνομικοί της Μινεάπολης απολύθηκαν την Τρίτη (26/5) για το περιστατικό της Δευτέρας (25/5), στο οποίο το θύμα, Τζορτζ Φλόιντ, ακούγεται επανειλημμένα να κλαίει και να παρακαλεί λίγο πριν εκπνεύσει: «Σε παρακαλώ, δεν μπορώ να αναπνεύσω, σε παρακαλώ, φίλε».
Αργά το βράδυ της Τρίτης, ο αστέρας των Λος Άντζελες Λέικερς πήρε θέση και με μια ανάρτηση του στο Instagram αναφέρθηκε στον Κόλιν Καπέρνικ, τον πρώην quarterback του NFL που είχε γονατίσει κατά τη διάρκεια του εθνικού ύμνου των ΗΠΑ για να διαμαρτυρηθεί ενάντια στη φυλετική αδικία. Η ανάρτηση περιλαμβάνει μια φωτογραφία του αστυνομικού που καρφώνει το γόνατό του στον αυχένα του Φλόιντ μαζί με μια φωτογραφία του Καπέρνικ που γονατίζει κατά τη διάρκεια του εθνικού ύμνου, προσθέτοντας τη λεζάντα «Καταλαβαίνετε ΤΩΡΑ !! ?? !! ?? Ή είναι ακόμα θολό για εσάς; #StayWoke"».
Στον κόσμο του αθλητισμού υπήρξαν κι άλλοι που εξέφρασαν την οργή τους για το περιστατικό, το οποίο ενισχύει το κίνημα που δημιουργήθηκε μετά από μια σειρά δολοφονιών άοπλων Αφροαμερικανών από αστυνομικούς, «Black Lives Matter».
«Ειλικρινά είναι ένας άρρωστος κόσμος. Είναι πραγματικά ..... καμία εξήγηση», έγραψε στο Twitter ο Οντέλ Μπέκαμ Τζ., αθλητής του Pro Bowl NFL που παίζει για τους Cleveland Browns.
Η Hall of Famer και δύο φορές πρωταθλήτρια του WNBA, Λίζα Λέσλι, έγραψε στο Twitter: «Αν κάποιος που με ακολουθεί δεν είναι εξοργισμένος για αυτές τις παράλογες επιθέσεις στους Αφροαμερικανούς, ας σταματήσει να με ακολουθεί! Εάν το πνεύμα σας δεν ενοχλείται, σταματήστε να με ακολουθείτε!».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
