 |
|
|  Παρασκευή 29/5
Σοκ στη Γερμανία
Ύποπτη για επιθέσεις σε νήπια δασκάλα που κατηγορείται για τον θάνατο 3χρονου κοριτσιού
ΑΠΕ-ΜΠΕ,flashnews.gr
Μια νηπιαγωγός που εργαζόταν σε βρεφονηπιακό σταθμό θεωρείται ύποπτη για τη δολοφονία ενός 3χρονου κοριτσιού, ανακοίνωσαν σήμερα οι εισαγγελικές αρχές, που εξετάζουν την εμπλοκή της και σε παλαιότερες, παρόμοιες περιπτώσεις.
Το κοριτσάκι, που μέχρι τότε ήταν πολύ καλά στην υγεία του, εισήχθη στα τέλη Απριλίου σε νοσοκομείο, αφού έχασε τις αισθήσεις του ενώ βρισκόταν στον βρεφονηπιακό σταθμό στο Βίρζεν τής Γερμανίας. Στις 4 Μαΐου άφησε την τελευταία του πνοή.
Από τις ιατρικές εξετάσεις που έγιναν στη μικρή, δεν διαπιστώθηκε να έπασχε από κάποιο νόσημα. Όμως το νοσηλευτικό προσωπικό παρατήρησε ότι τα μάτια του παιδιού έφεραν αιματώματα, κάτι που υποδηλώνει ότι προηγήθηκε κάποια βίαιη ενέργεια σε βάρος του.
Οι υποψίες στράφηκαν γρήγορα στην 25χρονη δασκάλα του παιδιού, η οποία εργαζόταν στον σταθμό από τον Ιανουάριο και παραιτήθηκε από τη θέση της μία ημέρα μετά την εισαγωγή του παιδιού στο νοσοκομείο, όπως εξήγησαν οι εισαγγελείς στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν. Η ύποπτη βρισκόταν μέσα στο δωμάτιο όπου κοιμούνταν τα παιδιά και ήταν εκείνη που ανέφερε ότι η μικρή λιποθύμησε, διαβεβαιώνοντας ότι ανάσαινε κανονικά όσο κοιμόταν. Προσπάθησε μάλιστα να της κάνει και καρδιοαναπνευστικές μαλάξεις.
Η γυναίκα συνελήφθη στις 19 Μαΐου και, σύμφωνα με την αστυνομία, έκτοτε τηρεί σιγή για το θέμα.
Ωστόσο, από τις έρευνες που έγιναν σε τρεις άλλους βρεφονηπιακούς σταθμούς όπου είχε εργαστεί, διαπιστώθηκε ότι είχαν συμβεί «παρόμοια συμβάντα» που ευτυχώς δεν οδήγησαν στον θάνατο παιδιών, όπως είπε ο επικεφαλής της έρευνας, Γκουίντο Ρόσκαμπ. Μια πρώτη επίθεση πιθανολογείται ότι έγινε τον Νοέμβριο του 2017 σε βάρος ενός αγοριού 3 ετών. Τότε, η ύποπτη είχε αναφέρει στους συναδέλφους της ότι υπήρχε κάποιο πρόβλημα με το παιδί. Τόσο σε αυτήν την υπόθεση όσο και στις υπόλοιπες, τα παιδιά είχαν βρεθεί αναίσθητα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
