 |
|
|  Κυριακή 7/6
Παγκόσμιο τσουνάμι αντιρατσιστικών διαδηλώσεων για τον Φλόιντ
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Από το Λονδίνο μέχρι το Σίδνεϊ, χιλιάδες άνθρωποι αψήφησαν το Σάββατο την πανδημία για να καταγγείλουν τον ρατσισμό και την αστυνομική βία, σε μια παγκόσμια κινητοποίηση άνευ προηγουμένου, την οποία πυροδότησε ο θάνατος του 46χρονου Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ στα χέρια τεσσάρων αστυνομικών.
Στο Λονδίνο, εκατοντάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν έξω από το κτίριο του κοινοβουλίου, κρατώντας πλακάτ με το σύνθημα «Οι ζωές των μαύρων μετρούν» και χτυπώντας ταμπούρλα. Οι περισσότεροι δεν τηρούσαν αποστάσεις, ορισμένοι όμως φορούσαν προστατευτικές μάσκες. «Ήρθε η ώρα να μετατρέψουμε τον ρατσισμό σε στάχτη!» φώναζε μια διαδηλώτρια με ντουντούκα. «Το Ηνωμένο Βασίλειο δεν είναι αθώο», κατήγγειλαν οι διαδηλωτές, αναφερόμενοι στον ρατσισμό και την αστυνομική βία.
Στο Μάντσεστερ, πολλοί ήταν εκείνοι που κατέβηκαν επίσης στους δρόμους για να διαδηλώσουν και να υπενθυμίσουν ότι «δεν είναι έγκλημα να είσαι μαύρος» και ότι «πρέπει να τελειώνουμε με την πανδημία του ρατσισμού».
Εμπνευσμένος από τον τραγικό θάνατο του Φλόιντ, ο διάσημος καλλιτέχνης του δρόμου Μπάνκσι παρουσίασε μέσω του Instagram ένα νέο έργο του: ένα αναμένο κερί δίπλα στη φωτογραφία ενός μαύρου, η φλόγα του οποίου βάζει φωτιά στην αμερικανική σημαία. «Οι έγχρωμοι έχουν εγκαταλειφθεί από το σύστημα. Το λευκό σύστημα», σημειώνει ο καλλιτέχνης.
Η Αυστραλία ήταν η πρώτη χώρα που άνοιξε τον χορό της παγκόσμιας οργής. Χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν σε πολλές πόλεις, κρατώντας πανώ με το σύνθημα «Δεν μπορώ να αναπνεύσω», τη φράση που επαναλάμβανε ο Φλόιντ όταν ο αστυνομικός που τον συνέλαβε γονάτισε στον λαιμό του, επί σχεδόν εννέα λεπτά.
Για τους οργανωτές αυτής της κινητοποίησης, που δεν υπάκουσαν στην έκκληση της κυβέρνησης να μείνουν στα σπίτια τους λόγω της υγειονομικής κρίσης, η υπόθεση του Φλόιντ θυμίζει παρόμοιες καταστάσεις στη δική τους χώρα. Όπως εξήγησαν, το ποσοστό των κρατουμένων Αβορίγινων είναι πολύ υψηλό ενώ πάνω από 400 έχουν πεθάνει τα τελευταία 30 χρόνια όντας υπό αστυνομική κράτηση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
