 |
|
|  Tετάρτη 10/6
Ο γγ του NATO αξιώνει (!!) να αυξηθούν οι στρατιωτικές δαπάνες παρά την οικονομική κρίση
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού του Συμφώνου του Βόρειου Ατλαντικού, Γενς Στόλτενμπεργκ ,επιμένει σε συνέντευξή του που δημοσιεύεται σήμερα ότι τα κράτη-μέλη της στρατιωτικής συμμαχίας είναι απαραίτητο να επιτύχουν τους καθορισμένους στόχους ως προς τις αμυντικές τους δαπάνες, παρά τα οικονομικά προβλήματα που έχει προκαλέσει η πανδημία του κορονοϊού. «Βλέπω την ύφεση της οικονομίας στα κράτη-μέλη (του NATO) και γνωρίζω πως χρειάζονται αυξημένες δαπάνες σε πολλά πεδία για να αντιμετωπιστεί», δηλώνει ο Νορβηγός στη Die Welt, που δημοσιεύει σήμερα τη συνέντευξή του.
Ωστόσο, οι απειλές για την ασφάλεια και οι προκλήσεις που εγείρονταν πριν από την κρίση δεν έχουν μειωθεί παρά την πανδημία, προσθέτει ο Γενς Στόλτενμπεργκ.
«Η Ρωσία συνεχίζει να αναβαθμίζει τις ένοπλες δυνάμεις της, η παγκόσμια ισορροπία ισχύος μεταβάλλεται εξαιτίας της ανόδου της Κίνας και η τρομοκρατική οργάνωση Ισλαμικό Κράτος αποπειράται ξανά να ανακτήσει εδάφη στη Συρία και στο Ιράκ», τόνισε στη Βελτ ο επικεφαλής του Συμφώνου.
Τα κράτη μέλη του NATO έχουν δεσμευθεί να αυξήσουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες στο 2% του ΑΕΠ τους μέχρι το 2024.
Παρότι η Γερμανία αύξησε σημαντικά τις αμυντικές της δαπάνες τα τελευταία χρόνια, το 2019 δεν ξεπέρασαν το 1,38% του ΑΕΠ της. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ έχει κατηγορήσει επανειλημμένα τη γερμανική κυβέρνηση ότι δεν επενδύει στη δική της και στη συλλογική άμυνα.
Το 2020, το ποσό που θα δαπανηθεί από το γερμανικό κράτος αναθεωρήθηκε, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Υπολογίζεται πως φέτος οι γερμανικές στρατιωτικές δαπάνες θα ανέλθουν στο 1,5% του ΑΕΠ.
Συγκριτικά, οι ΗΠΑ διέθεσαν περίπου 730 δισεκ. δολάρια για στρατιωτικές δαπάνες το 2019, κατά τα δεδομένα του NATO, ή περίπου το 3,4% του ΑΕΠ τους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
