 |
|
|  Τετάρτη 17/6
Κορωνοϊός - ΗΠΑ
Περισσότερα θάνατοι από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Πάνω από 700 ασθενείς ακόμη υπέκυψαν στην COVID-19 μέσα σε μια ημέρα και πλέον στις ΗΠΑ ο απολογισμός των θυμάτων της πανδημίας του κορωνοϊού ξεπέρασε αυτόν των αμερικανών στρατιωτικών οι οποίοι έπεσαν στα μέτωπα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
Καταγράφηκαν 740 θάνατοι σε 24 ώρες, σύμφωνα με την καταμέτρηση του πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς ως τις 20:30 χθες Τρίτη (τοπική ώρα· 03:30 σήμερα Τετάρτη ώρα Ελλάδας).
Το σύνολο των νεκρών εξαιτίας της COVID-19 στη χώρα ανήλθε έτσι σε 116.850, με άλλα λόγια ξεπέρασε τον αριθμό των αμερικανών στρατιωτικών που είχαν σκοτωθεί στον Μεγάλο Πόλεμο (116.500, σύμφωνα με δεδομένα του υπουργείου Υποθέσεων των Βετεράνων των ΗΠΑ).
Ο απολογισμός της πανδημίας ξεπερνούσε ήδη στα τέλη Απριλίου αυτόν τον αμερικανών στρατιωτικών που είχαν σκοτωθεί στον πόλεμο του Βιετνάμ, άλλο ένα ορόσημο με βαρύ συμβολισμό, με δεδομένο το συλλογικό τραύμα που είχε προκαλέσει στους Αμερικανούς τον 20ό αιώνα.
Οι ΗΠΑ, η χώρα που υφίσταται το πιο βαρύ πλήγμα από την πανδημία του κορωνοϊού σε απόλυτα μεγέθη, τόσο ως προς τον αριθμό των νεκρών όσο και ως προς αυτόν των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων μόλυνσης, καταμετρά εξάλλου 2,13 εκατ. ανθρώπους προσβεβλημένους από τον SARS-CoV-2. Κάπου 583.500 πάντως ανέρρωσαν.
Την Κυριακή και τη Δευτέρα, οι ΗΠΑ κατέγραψαν τους χαμηλότερους ημερήσιους απολογισμούς θανάτων από τα τέλη Μαρτίου: λιγότερους από 380 ανά 24ωρο. Όμως μάλλον επρόκειτο για τη συνέχιση της τάσης μηχανικής μείωσης των δεδομένων κάθε Σαββατοκύριακο.
Αν και η χώρα δεν ξεπερνά πλέον παρά σπάνια, από τις αρχές του Ιουνίου, το όριο των 1.000 θανάτων εξαιτίας της COVID-19 σε 24 ώρες, τα κρούσματα μόλυνσης από τον SARS-CoV-2 παραμένουν γύρω στα 20.000 την ημέρα, επίπεδο αμετάβλητο εδώ και εβδομάδες.
Το λεγόμενο πρώτο κύμα μολύνσεων δεν έχει ασφαλώς τελειώσει, καθώς η επιδημία στην αμερικανική επικράτεια έχει μεταφερθεί από τη Νέα Υόρκη και το βορειοανατολικό τμήμα της χώρας προς μια πλατιά ζώνη από τον αμερικανικό νότο προς τη δύση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
