 |
|
|  Κυριακή 21/6
Σοκ στο Μεξικό
Εντοπίστηκαν 215 πτώματα σε εννέα ομαδικούς τάφους
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Τουλάχιστον 215 πτώματα εντοπίστηκαν από τον Ιανουάριο ως τον Μάιο σε εννέα κρυφούς ομαδικούς τάφους στα περίχωρα της Γκουανταλαχάρα, στην πολιτεία Χαλίσκο του δυτικού Μεξικού, ανακοίνωσε χθες Σάββατο ο εισαγγελέας.
Τα 157 από αυτά εντοπίστηκαν τον Ιανουάριο και 58 ακόμη από τον Μάρτιο ως τον Μάιο, διευκρίνισε ο Γεράρδο Οκτάβιο Σολίς στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου.
Άλλοι πέντε ομαδικοί τάφοι πρόκειται να ερευνηθούν και άρα ο αριθμός των πτωμάτων ενδέχεται να αυξηθεί, πρόσθεσε ο ίδιος.
Στο μεταξύ έξι μέλη μίας οικογένειας, ανάμεσά τους και ένας ανήλικος, δολοφονήθηκαν στο σπίτι τους στην πολιτεία Γουαναχουάτο, στο κεντρικό Μεξικό, ανακοίνωσε το Σάββατο ο τοπικός εισαγγελέας.
Η επίθεση εξαπολύθηκε τη νύκτα της Πέμπτης προς Παρασκευή στην Σελάγια, διευκρίνισε η εισαγγελία, εξηγώντας ότι «μια ομάδα ενόπλων έφτασε με ένα μαύρο 4x4 μάρκας Audi και άρχισε να πυροβολεί εναντίον της οικογένειας».
Η αστυνομία εντόπισε στο σημείο τα πτώματα τριών γυναικών, δύο ανδρών και ενός ανήλικου, διευκρίνισε η ίδια πηγή. Δύο ακόμη γυναίκες τραυματίστηκαν και νοσηλεύονται στο νοσοκομείο.
Οι εγκληματικές δραστηριότητες στο Μεξικό δεν φαίνεται να έχουν περιοριστεί παρά την πανδημία του κορωνοϊού.
Ειδικοί και υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποδίδουν μεγάλο μέρος της βίας που σπαράσσει το Μεξικό στην επιχείρηση που διεξάγει από το 2006 ο στρατός της χώρας κατά του οργανωμένου εγκλήματος.
Από τότε έχουν αναφερθεί στη χώρα περίπου 287.000 δολοφονίες, αν και δεν είναι ξεκάθαρο πόσες από αυτές συνδέονται με τον πόλεμο κατά του οργανωμένου εγκλήματος.
Το οργανωμένο έγκλημα έφτασε το 2019 σε επίπεδα ρεκόρ στο Μεξικό, με 34.582 ανθρωποκτονίες, τον μεγαλύτερο αριθμό από το 1997 οπότε τηρούνται αρχεία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
