 |
|
|  Τετάρτη 24/6
Περίπτωση Τζορτζ Φλόιντ και στην Γαλλία
Σάλος για το «δεν μπορώ να ανασάνω» ντελιβερά που πέθανε μετά τη σύλληψή του
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Την παρέμβαση του Εμμανουέλ Μακρόν προκειμένου να προχωρήσει στην απόλυση των τεσσάρων αστυνομικών που εμπλέκονται στην υπόθεση της σύλληψης του ντελιβερά Σέντρικ Σουβιάτ , που οδήγησε στον θάνατό του ζήτησε η οικογένεια του 42χρονου μετά το βίντεο που τον δείχνει να υφίσταται τη λαβή που χρησιμοποιήθηκε και στην υπόθεση της δολοφονίας του αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ από αστυνομικούς στη Μινεάπολη των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με την οικογένεια του Σουβιάτ ο 42χρονος είπε επτά φορές στους αστυνομικούς μέσα σε 22 δευτερόλεπτα «δεν μπορώ να ανασάνω» ενώ αυτοί τον είχαν καθηλώσει στο έδαφος.
Η οικογένεια του 42χρονου ζήτησε επίσης να απαγορευτεί μόνιμα η συγκεκριμένη λαβή.
«Η Γαλλία δεν είναι οι ΗΠΑ αλλά γίνονται σαν τις ΗΠΑ» είπε χαρακτηριστικά ένας από τους δικηγόρους της οικογένειας.
«Αυτή η λαβή σκότωσε τον Σέντρικ. Σήμερα όλοι ξέρουν ότι οι λαβές αυτές σκοτώνουν» πρόσθεσε δεύτερος δικηγόρος της οικογένειας του 42χρονου.
Οι τέσσερις εμπλεκόμενοι αστυνομικοί υποστηρίζουν ότι όταν σταμάτησαν για έλεγχο τον 42χρονο επειδή κοιτούσε το κινητό του τηλέφωνο ενώ βρισκόταν στη μηχανή του, αυτός ήταν επιθετικός και αντιστάθηκε της σύλληψης.
Η επιτροπή National Gendarmerie Institute for Criminal Research ωστόσο έκρινε ότι δεν υπήρχε κάτι λάθος στον διάλογο που είχε ο Σουβιάτ με τους αστυνομικούς.
Μετά την επεισοδιακή σύλληψή του ο Σουβιάτ υπέστη καρδιακή προσβολή και μεταφέρθηκε σε κωματώδη κατάσταση στο νοσοκομείο όπου άφησε την τελευταία του πνοή δύο ημέρες αργότερα.
Η έκθεση του ιατροδικαστή έδειξε θάνατο από ασφυξία καθώς είχε υποστεί κάταγμα στον λάρυγγα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
