 |
|
|  Δευτέρα 29/6
Ο Τραμπ δέχεται πιέσεις να φορά μάσκα στις δημόσιες εμφανίσεις του για να δώσει το ...καλό παράδειγμα
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Μήπως ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ θα πρέπει να φορά μάσκα στις δημόσιες εμφανίσεις του για να δώσει το καλό παράδειγμα στους συμπολίτες του, καθώς οι ΗΠΑ είναι η πλέον πληγείσα χώρα από την επιδημία του κορωνοϊού; Ολοένα και περισσότερες φωνές, ακόμα και από Ρεπουμπλικανούς, στηρίζουν αυτή την άποψη, την ώρα που ακόμα και η αμερικανική κυβέρνηση εκτιμά ότι ο χρόνος πιέζει για να βρεθούν λύσεις για την αντιμετώπιση του Covid-19.
Ο Ρεπουμπλικανός πρόεδρος δεν έχει εμφανιστεί ποτέ δημοσίως με μάσκα από την αρχή της επιδημίας, η οποία μέχρι τώρα έχει κοστίσει τη ζωή σε περισσότερους από 125.000 Αμερικανούς.
Εξάλλου ο Τραμπ έχει επικρίνει τον αντίπαλό του στις προεδρικές εκλογές Τζο Μπάιντεν επειδή φορά μάσκα, την οποία έχει χαρακτηρίσει «δίκοπο μαχαίρι», την ώρα που οι νότιες πολιτείες των ΗΠΑ είναι αντιμέτωπες με μια ανησυχητική άνοδο των κρουσμάτων του Covid-19.
To Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών των ΗΠΑ (CDC), που καθορίζει την κυβερνητική αντίδραση στην πανδημία, έχει απλώς συστήσει τη χρήση μάσκας. Η Νάνσι Πελόζι, πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, εξέφρασε την Κυριακή τη δυσαρέσκειά της για το γεγονός ότι η χρήση μάσκας δεν είναι «υποχρεωτική» στους δημόσιους χώρους, κάτι που η ίδια εκτίμησε ότι θα έπρεπε να έχει γίνει «εδώ και καιρό». Και αυτό, όπως κατήγγειλε σε συνέντευξή της στον τηλεοπτικό σταθμό ABC News, προκειμένου να μην «ενοχληθεί» ο Τραμπ.
«Ο πρόεδρος θα έπρεπε να φορά μάσκα» επισήμανε η Πελόζι, προτού προσθέσει: «Οι αληθινοί άνδρες φορούν μάσκα», υπονοώντας, όπως έχει κάνει και στο παρελθόν ο Μπάιντεν, ότι η επιλογή του Αμερικανού προέδρου να μη φορά μάσκα αποτελεί ένας είδος στρεβλής αρρενωπότητας.
Πολλοί παρατηρητές και αναλυτές αναφέρουν εξάλλου ότι οι άνδρες υποστηρικτές του Αμερικανού προέδρου σε συντηρητικές περιοχές της χώρας θεωρούν τη χρήση μάσκας ένδειξη αδυναμίας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
