 |
|
|  Τρίτη 30/6
Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας
Η πανδημία επιταχύνεται, απέχει πολύ από το τέλος της
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η πανδημία της Covid-19 όχι μόνο απέχει ακόμη πολύ από το τέλος της αλλά και «επιταχύνεται», προειδοποίησε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, καλώντας όλον τον κόσμο να δράσει, χωρίς να περιμένει το εμβόλιο.
«Συμπληρώνονται έξι μήνες αφότου ο ΠΟΥ έλαβε τις πρώτες αναφορές σχετικά με τα κρούσματα πνευμονίας άγνωστης προέλευσης στην Κίνα», είπε ο γενικός διευθυντής του Οργανισμού Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεγέσους. «Θέλουμε όλοι μας να τελειώσει αυτό. Όλοι θέλουμε να συνεχίσουμε τη ζωή μας. Όμως η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι (η πανδημία) ακόμη απέχει πολύ από το τέλος της. Μολονότι πολλές χώρες έχουν κάνει κάποια πρόοδο, η πανδημία στην πραγματικότητα επιταχύνεται», πρόσθεσε, σε διαδικτυακή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε.
Ο Γκεμπρεγέσους σημείωσε ότι έξι μήνες αφότου αναφέρθηκαν τα πρώτα κρούσματα στην Κίνα, έχουν προσβληθεί 10 εκατομμύρια άνθρωποι και από αυτούς 500.000 πέθαναν. Την επόμενη εβδομάδα πρόκειται να ξεκινήσει μια αποστολή του ΠΟΥ στην Κίνα η οποία θα βοηθήσει στην έρευνα της προέλευσης του νέου κορονοϊού.
Ο επικεφαλής του προγράμματος αντιμετώπισης εκτάκτων περιστατικών του ΠΟΥ, Μάικ Ράιαν, είπε στην ίδια συνέντευξη ότι έχει γίνει τεράστια πρόοδος για την ανάπτυξη ενός ασφαλούς και αποτελεσματικού εμβολίου για την ασθένεια, όμως ακόμη δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η προσπάθεια αυτή θα είναι επιτυχημένη. Μέχρι να βρεθεί το εμβόλιο οι χώρες θα πρέπει να καταπολεμήσουν την ασθένεια και να ανακόψουν την εξάπλωσή της κάνοντας εξετάσεις, απομονώνοντας τα επιβεβαιωμένα κρούσματα και ιχνηλατώντας τις επαφές τους, πρόσθεσε. Επαίνεσε μάλιστα την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα και τη Γερμανία για τη στρατηγική που ακολουθούν στην αντιμετώπιση του προβλήματος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
