 |
|
|  Tρίτη 30/6
Εμανουέλ Μακρόν, Πρόεδρος της Γαλλίας
Ιστορική και εγκληματική η ευθύνη της Τουρκίας στη Λιβύη
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Για «ιστορική και εγκληματική ευθύνη» της Τουρκίας, η οποία «διατείνεται ότι είναι μέλος του ΝΑΤΟ», έκανε λόγο ο Πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, αναφερόμενος στον ρόλο της 'Αγκυρας στην εμφύλια διαμάχη της Λιβύης, τον οποίο καταδίκασε «με τον πλέον έντονο τρόπο».
Κατά την κοινή συνέντευξη τύπου που παραχώρησε από το Μέζεμπεργκ της Γερμανίας με την Καγκελάριο 'Αγγελα Μέρκελ, στην πρώτη δια ζώσης συνάντησή τους από την αρχή της πανδημίας του κορονοϊού, ο γάλλος Πρόεδρος χαρακτήρισε την Τουρκία ως «τον πρώτο εξωτερικό παίχτη» στην υπόθεση της Λιβύης, επισημαίνοντας ότι η 'Αγκυρα «δεν σέβεται καμία από τις δεσμεύσεις της Διάσκεψης του Βερολίνου» και εισάγει τζιχαντιστές από την Συρία. Αν εισάγονται τρομοκράτες από την Συρία, «είναι απαράδεκτο και αποτελεί απειλή για τις γύρω χώρες αλλά και για την Ευρώπη» τόνισε ο κ. Μακρόν και πρόσθεσε ότι καταδικάζει εντονότατα την στάση της Τουρκίας. «Διότι δεν ζητάμε από την Τουρκία κάτι διαφορετικό από αυτό που ζητάμε από την Ρωσία», η οποία από την πλευρά της, πρόσθεσε ο Πρόεδρος της Γαλλίας, «παίζει με την ασάφεια», καθώς ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ισχυρίζεται ότι στην Λιβύη δεν βρίσκεται ο ρωσικός στρατός, αλλά «ιδιωτικοί στρατοί».
«Είμαι της άποψης ότι η ευθύνη της Ρωσίας και της Τουρκίας είναι μεγάλη. Η Ρωσία δεν μιλάει για επέμβαση στην Λιβύη. Μίλησα για αυτό πριν από λίγες ημέρες με τον Πρόεδρο Πούτιν, του είπα ότι καταδικάζω τις ενέργειες που γίνονται εκεί από τους μισθοφόρους. Εκείνος είπε ότι πρόκειται για ιδιωτικούς στρατούς. Παίζει με αυτή την ασάφεια, αλλά καταδικάζω κατηγορηματικά αυτά που κάνουν εκεί αυτοί οι ρωσικοί ιδιωτικοί σχηματισμοί», δήλωσε ο Εμανουέλ Μακρόν.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
