 |
|
|  Tετάρτη 1/7
Δύο γυναίκες στην ηγεσία τών ανώτατων δικαστηρίων τής χώρας
Μαίρη Σαρπ και Αγγελική Αλειφεροπούλου, πρόεδροι του ΣτΕ και του Αρείου Πάγου
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Το υπουργικό συμβούλιο, μετά από πρόταση του υπουργού Δικαιοσύνης Κωνσταντίνου Τσιάρα, ομόφωνα τοποθέτησε πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας την Μαίρη Σαρπ και πρόεδρο του Αρείου Πάγου την Αγγελική Αλειφεροπούλου. Και οι δύο θα παραμείνουν στο δικαστικό σώμα έως την 30ή Ιουνίου 2021.
Ειδικότερα, η κ. Σαρπ διαδέχεται τον Αθανάσιο Ράντο, ο οποίος αποχωρεί από το δικαστικό σώμα λόγω συμπλήρωσης του ανωτάτου προβλεπομένου από το Σύνταγμα ορίου ηλικίας.
Η κ. Σαρπ, με την ιδιότητα της αντιπροέδρου την οποία κατείχε από τον Σεπτέμβριο του 2011, ήταν πρόεδρος του Β΄Τμήματος του ΣτΕ. Ακόμη, επί σειρά ετών έχει προεδρεύσει στο Μισθοδικείο και έχει εκδώσει μεγάλο αριθμό αποφάσεων, με τις οποίες δόθηκαν αναδρομικά διαφορές αποδοχών, δικαστών, κλπ.
Στις υποθέσεις για τον ασφαλιστικό νόμο Κατρούγκαλου, η κ. Σαρπ είχε προεδρεύσει στην Ολομέλεια του ΣτΕ, μετά την παραίτηση του τότε πρόεδρου του Ανωτάτου Δικαστηρίου Νικολάου Σακελλαρίου. Ως πρόεδρος του Β΄ Τμήματος είχε εκδώσει τις αποφάσεις για τη μείωση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων, για φοροαπαλλαγές, κλπ.
Ειδικότερα, η κ. Σαρπ γεννήθηκε το 1954 στην Καλαμάτα. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Θηλέων Καλαμάτας, το 1972. Το ίδιο έτος εισήλθε πρώτη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ' όπου αποφοίτησε το 1977 με άριστα.
Διορίσθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, κατόπιν διαγωνισμού, ως εισηγήτρια, το 1980. Προήχθη σε πάρεδρο το 1985, σε σύμβουλο το 1997 και σε αντιπρόεδρο το 2011. Ως αντιπρόεδρος προήδρευσε στο Δ' Τμήμα και από το 2015 ανέλαβε καθήκοντα προέδρου στο Β΄ Τμήμα του ΣτΕ, που ασχολείται με φορολογικά ζητήματα.
Δήλωση Σαρπ
Η νέα πρόεδρος του ΣτΕ, κ. Σαρπ, σε δήλωσή της επισημαίνει:
«Αισθάνομαι ιδιαίτερη συγκίνηση που η ελληνική Πολιτεία, με το κατά το Σύνταγμα αρμόδιο όργανό της, το Υπουργικό Συμβούλιο, με επέλεξε να αναλάβω το ανώτατο αξίωμα του προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας. Υπόσχομαι ότι θα συνεχίσω το έργο των προηγουμένων προέδρων και θα καταβάλλω κάθε προσπάθεια για να διασφαλίσω, με την συνεργασία όλων των δικαστικών λειτουργών και δικαστικών υπαλλήλων του Συμβουλίου της Επικρατείας, ότι το Δικαστήριο θα εξακολουθήσει και στο μέλλον να είναι ικανό και έτοιμο να αντιμετωπίζει τις ανάγκες κάθε εποχής και να επιλύει τις διαφορές, που κάθε φορά ανακύπτουν, αποτελεσματικά και προς το συμφέρον του ελληνικού Λαού, στο όνομα του οποίου εκτελούνται, κατά το Σύνταγμα, οι αποφάσεις του».
'Αρειος Πάγος
Παράλληλα, η αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου και πρόεδρος του Ζ΄ Ποινικού Τμήματος, Αγγελική Αλειφεροπούλου, είναι η νέα πρόεδρος του Ανωτάτου Ποινικού Δικαστηρίου, η οποία διαδέχεται τον αποχωρούντα σήμερα, λόγω ορίου ηλικίας, Ιωσήφ Τσαλγανίδη.
Ακόμα, η κ. Αλειφεροπούλου κληρώθηκε από την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, για τη θέση της προέδρου της επιθεώρησης των δικαστών και των δικαστηρίων, θέση από την οποία θα παραιτηθεί εκ των πραγμάτων, μετά την ανάληψη των νέων καθηκόντων της. Στο δικαστικό σώμα εισήλθε τον Αύγουστο του 1979.
Η νέα πρόεδρος του Αρείου Πάγου, κ. Αλειφεροπούλου, σε δήλωσή της αναφέρει:
«Αποτελεί εξαιρετική τιμή και μεγάλη ευθύνη για μένα η επιλογή μου στη θέση της προέδρου του Αρείου Πάγου, ως επιστέγασμα μιας πολύχρονης θητείας 41 ετών στην υπηρεσία απονομής της Δικαιοσύνης. Είναι αυτονόητο, ότι, συναισθανόμενη το μέγεθος της ευθύνης αυτής, θα καταβάλω κάθε δυνατή προσπάθεια, για να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις του αξιώματος, που μου εμπιστεύτηκε η Πολιτεία.
Με την ευκαιρία της δήλωσης αυτής, επιθυμώ να τονίσω ότι όλοι οι δικαστικοί λειτουργοί θα εργαστούμε με ευσυνειδησία και εντιμότητα για τη διασφάλιση της τήρησης της νομιμότητας και της προστασίας των δικαιωμάτων των πολιτών, που αποτελούν ακρογωνιαίους λίθους του κράτους Δικαίου».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
