 |
|
|  Πέμπτη 9/7
Δείπνο σε... θερμοκήπιο προτείνει εστιατόριο στο Λος Άντζελες κατά του covid-19
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Ένα εστιατόριο στο Λος Άντζελες γέμισε τον χώρο στάθμευσής του με ιδιωτικά θερμοκήπια, προκειμένου να γευματίζουν οι πελάτες τους μέσα σε αυτά νιώθοντας ασφάλεια, κατά τη διάρκεια της πανδημίας του νέου κορωνοϊού.
Το Lady Byrd Cafe στη γειτονιά Ίκο Παρκ αναγκάστηκε να κλείσει, μόλις ξεκίνησε η πανδημία τον Μάρτιο.
Όταν οι αμερικανικές αρχές έδωσαν το πράσινο φως για την επαναλειτουργία των εξωτερικών χώρων των εστιατορίων, η ιδιοκτήτρια Μίστι Μανσούρι ήταν πανέτοιμη, έχοντας ήδη μετατρέψει τον χώρο στάθμευσης του καταστήματός της σε κήπο, γεμάτο με λουλούδια, βότανα και φυτά, αλλά και ιδιωτικά θερμοκήπια.
Η επένδυσή της απέδωσε, καθώς ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια απαγόρευσε για μία ακόμη φορά τα γεύματα εντός των καταστημάτων, στο μεγαλύτερο τμήμα της πολιτείας, αφού τα κρούσματα του νέου κορωνοϊού έσπασαν ένα μετά το άλλο τα ρεκόρ και οι νοσηλείες αυξήθηκαν κατά 50% σε διάστημα δύο εβδομάδων.
Η Μανσούρι εξηγεί ότι οι χώροι αυτοί, που διαθέτουν παράθυρα για να επιτρέπουν την κυκλοφορία του αέρα, καθαρίζονται και απολυμαίνονται, έπειτα από κάθε χρήση, ενώ τηρούν τις οδηγίες που έχουν εκδώσει τα Αμερικανικά Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης (CDC).
«Οι οδηγίες των CDC ορίζουν ότι πρέπει απλά να βρίσκεσαι σε απόσταση 1,80 μέτρων, σωστά; Εγώ έκανα ένα βήμα παραπάνω προκειμένου να διασφαλίσω ότι ο κόσμος θα νιώθει πιο άνετος», είπε.
«Για πολλούς από όσους έχουν δειπνήσει εκεί, ήταν η πρώτη φορά που το βίωσαν αυτό και ένιωσαν πάρα πολύ ασφαλείς».
Η Μανσούρι εμπνεύστηκε από τις εικόνες ανάλογων χώρων εστιατορίων στην Ευρώπη. Το ολλανδικό εστιατόριο ETEN εγκατέστησε γυάλινα σπιτάκια στην αυλή του, τον Μάιο.
Από την πλευρά της, η Τίσα Βιλέγκας, 34 ετών, που έπεισε τη φίλη της Ρεμπέκα Χάι να πάνε να φάνε στα ιδιαίτερα αυτά θερμοκήπια δείχνοντάς της φωτογραφίες στον ιστότοπο του εστιατορίου, χαρακτήρισε την εμπειρία που έζησε το «άγιο δισκοπότηρο των δείπνων».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
