Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τρίτη 21/7

Καρπούζια μεγαλώνουν με... κλασική μουσική στο Νέο Αγιονέρι Κιλκίς



AΠΕ-ΜΠΕ

Το σενάριο του ντοκιμαντέρ "Όταν ο Βάγκνερ συνάντησε τις ντομάτες" που είχε βραβευτεί από την Διεθνή Ένωση Κριτικών στη Θεσσαλονίκη, "ξαναγράφει" ένας παραγωγός στο Νέο Αγιονέρι Κιλκίς .Τα καρπούζια του που ακούν ...ωριμάζοντας, Μότσαρτ και Μπετόβεν (!) παίρνουν το δρόμο για τις αγορές και τα μανάβικα έχοντας -όπως ο ίδιος λέει- μια ...νότα γλυκύτερη από τα άλλα στο τραπέζι. Ο κ Παναγιώτης Γιλτίδης παραγωγός και αντιπρόεδρος του Αγροτοκαταναλωτών Ελλάδος είναι ένας από τους χιλιάδες φρουτοπαραγωγούς της χώρας,που ακολουθεί τις καλλιεργητικές πρακτικές, αλλά στα καρπούζια που καλλιεργεί χρησιμοποιεί μια ξεχωριστή μεθοδο με σούπερ ενισχυτικό τις ...κουβέντες και την κλασσική μουσική. Φέτος φύτεψε στις 17 Μαρτίου και την ίδια εβδομάδα χιόνισε, με αποτέλεσμα τα φυτά να πάθουν «σοκ» λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών και να αργήσει κατά μια εβδομάδα η ωρίμανσή τους. Ο ίδιος ωστόσο, δεν σταμάτησε ούτε μία μέρα να βάζει το ραδιόφωνο να παίζει και να καλλιεργεί με... μουσική επένδυση. «Όταν γίνεσαι ένα με τη φύση, αυτή ανταποκρίνεται. Το καρπούζι σου ...μιλάει, όσο παράξενο και αν φαίνεται αυτό σε κάποιους ανθρώπους, εγώ το ζω εδώ και χρόνια και το νιώθω κάθε μέρα», λέει ο παραγωγός και τονίζει ότι τραγουδάει στα καρπούζια του. «Οχι κάτι συγκεκριμένο, αλλά συνήθως ...προτιμούμε την κλασική μουσική, που επηρεάζει θετικά τα φυτά» λέει χαρακτηριστικά. Με ή χωρίς κουκούτσια, όπως λέει ο κ. Γιλτίδης, όλα τα καρπούζια έχουν ευεργετικές ιδιότητες. Δηλώνει πως πρόκειται για τον... βασιλιά του καλοκαιριού, που όχι μόνο είναι πλούσιος σε βιταμίνες, αλλά σηκώνει και μεγάλο βάρος στον οικονομικό τομέα. Ο ίδιος νιώθει κάτι σαν... γητευτής των καρπουζιών και ξέρει σχεδόν όλα τα μυστικά τους. «Οταν κόβει το καρπούζι ο παραγωγός μέσα απο το χωράφι, μπορεί κατά 99% να καταλάβει από το κοτσάνι αν είναι έτοιμο ή οχι. Βέβαια υπάρχει ο κρυστάλλινος χτύπος που ακούγεται αν το χτυπήσεις, αλλά ο ασφαλέστερος τρόπος για να καταλάβεις ότι είναι νόστιμο, είναι όταν βγάζει κάτι σαν μέλι στο κοτσάνι, που σημαίνει ότι θα είναι και...γλυκό σαν μέλι!», λέει ο κ. Γιλτίδης. Το καρπούζι είναι ένα φρούτο που μεγαλώνει κατά τη διάρκεια της νύχτας. Χρειάζεται ζέστη κι αν κάποιος αφουγκραστεί, μπορεί να ακούσει ακόμη και τον ήχο απο το μεγάλωμά του, που μοιάζει με βήματα. Η Λεκάνη, το Νέο Αγιονέρι Κιλκίς και ο Καστανάς Θεσσαλονίκης είναι από τις περιοχές στη Βόρεια Ελλαδα με την μεγάλη παραγωγή καρπουζιών.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία