 |
|
|  Κυριακή 26/7
Η παχυσαρκία αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου από Covid-19, σύμφωνα με βρετανική έκθεση
AΠΕ-ΜΠΕ
Οι υπέρβαροι και οι παχύσαρκοι αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο θανάτου ή σοβαρής ασθένειας από τον κορονοϊό, σύμφωνα με έκθεση της υπηρεσίας Δημόσιας Υγείας της Αγγλίας (PHE), την ώρα που η κυβέρνηση της Βρετανίας προετοιμάζεται να υιοθετήσει μέτρα για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας.
Ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζονσον έχει δεσμευθεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της παχυσαρκίας και έχει και ο ίδιος χάσει βάρος μετά την εισαγωγή του στη μονάδα εντατικής θεραπείας αφού προσβλήθηκε από την covid-19.
Η έκθεση της PHE αναφέρει ότι όσοι έχουν δείκτη μάζας σώματα (BMI) 30 με 35 έχουν 40% μεγαλύτερο κίνδυνο να πεθάνουν από τον κορονοϊό, με το ποσοστό να αυξάνει στο 90% για όσους έχουν BMI άνω του 40, σε σχέση με τους ανθρώπους με υγιές βάρος.
Τα άτομα με BMI άνω του 30 θεωρούνται υπέρβαρα, με την PHE να αναφέρει ότι σχεδόν το 63% των ενηλίκων στην Αγγλία είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι.
«Τα τρέχονται στοιχεία δείχνουν ξεκάθαρα ότι οι υπέρβαροι και οι παχύσαρκοι κινδυνεύουν περισσότερο να πεθάνουν ή να νοσήσουν σοβαρά από covid-19, όπως και από άλλες απειλητικές για τη ζωή ασθένειες», τόνισε η Άλισον Τέντστοουν επικεφαλής διατροφολόγος της PHE.
Χθες Παρασκευή ο Τζόνσον κάλεσε τους πολίτες να χάσουν βάρος, με δημοσιεύματα του Τύπου να αναγγέλλουν ότι η βρετανική κυβέρνηση σκοπεύει να θέσει περιορισμούς στις διαφημίσεις ανθυγιεινών τροφίμων ήδη από την επόμενη εβδομάδα.
Η Σούζαν Τζεμπ καθηγήτρια Διαιτολόγιας και Υγείας του Πληθυσμού στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης δήλωσε ότι θα χαρεί αν ο Τζόνσον παραδεχθεί την έκταση της υγειονομικής κρίσης που αντιμετωπίζει η Βρετανία σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας.
«Ήρθε στο προσκήνιο με την covid-19, όμως στην πραγματικότητα είναι κάτι που γνωρίζαμε εδώ και καιρό, όμως δεν είχε βρεθεί ποτέ στην κορυφή των προτεραιοτήτων της κυβέρνησης», σχολίασε η Τζεμπ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
