 |
|
|  Tρίτη 28/7
Σοκαριστική υπόθεση απαγωγής στις ΗΠΑ
Θείος άρπαξε δύο κορίτσια και τα βίασε – Νεκρή 13χρονη, χαροπαλεύει η αδερφή της
flashnews.gr, newsbeast.gr
Αποτροπιασμό έχει προκαλέσει η είδηση πως δυο μικρά κορίτσια 12 και 13 ετών έπεσαν θύμα απαγωγής από τον ίδιο τους τον θείο, στα χέρια του οποίου έζησαν έναν εφιάλτη. Το ακόμα πιο σοκαριστικό είναι ότι το ένα από τα δύο κορίτσια είναι νεκρό ενώ το άλλο χαροπαλεύει
Σύμφωνα με το fox10phoenix.com τα δύο κορίτσια απήχθησαν από τον θείο τους, ο οποίος αφού τις βίασε, δολοφόνησε τη μια ενώ η μικρότερη δίνει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή.
Το άγριο έγκλημα συνέβη στο Φοίνιξ των ΗΠΑ, με τα δυο κορίτσια να βρίσκονται παρατημένα στην άκρη του δρόμου. Η Stephanie Chacon, 13 ετών, ήταν νεκρή ενώ η 12χρονη αδερφή της, Hayli, νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση.
Σύμφωνα με τον αμερικανικό Τύπο, ύποπτος είναι ο θείος των κοριτσιών, ο 27χρονος Eduardo Mora, ο οποίος την ημέρα που εξαφανίστηκαν τα κορίτσια βρισκόταν στο σπίτι τους μαζί με την μητέρα τους και έναν ακόμη άνδρα.
Τα κορίτσια πήγαν για ψώνια με τον θείο τους και τον άλλο άνδρα και στη συνέχεια εξαφανίστηκαν, όταν ο Mora έμεινε μόνος του στο αυτοκίνητο μαζί τους. Σύμφωνα με τις αναφορές των ΜΜΕ ο, αγνώστων στοιχείων, άνδρας έφυγε για λίγα λεπτά από τη θέση του οδηγού και τότε ο Mora πήρε το αυτοκίνητο και τα παιδιά και εξαφανίστηκε. Η τελευταία κλήση που έγινε στο κινητό τους έληξε βίαια και μέσα σε φωνές από τα κορίτσια.
Οι δύο μικρές έμειναν εξαφανισμένες για 48 ώρες, μέχρι που εντοπίστηκαν σε αυτοκινητόδρομο της Αριζόνα.
Η κατάσταση της Hayli είναι κρίσιμη, με το άτυχο κορίτσι να μεταφέρεται με ελικόπτερο στο Φοίνιξ, όπου και συνεχίζει να δίνει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή.
Η αστυνομία μετά από λίγο συνέλαβε τον 27χρονο άνδρα με ρούχα γεμάτα αίματα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
