 |
|
|  Τετάρτη 29/7
Πάνω από το 50% των κατοίκων των παραγκουπόλεων τής Ινδίας θετικό στον κορωνοϊό
AΠΕ-ΜΠΕ
Οι μισοί και πλέον κάτοικοι των παραγκουπόλεων στο Μουμπάι, στη δυτική Ινδία, φαίνεται πως είχαν κορωνοϊό, σύμφωνα με έρευνα που παρήγγειλε ο δήμος της μητρόπολης και δημοσιοποιήθηκε χθες, δημιουργώντας πολλές αμφιβολίες όσον αφορά τους αριθμούς κρουσμάτων μόλυνσης από τον SARS-CoV-2 που ανακοινώνει επίσημα η ομοσπονδιακή κυβέρνηση στο Νέο Δελχί.
Η Ινδία κατατάσσεται ήδη στην τρίτη θέση παγκοσμίως, πίσω μόνο από τις ΗΠΑ και τη Βραζιλία, με σχεδόν 1,5 εκατομμύριο κρούσματα. Ειδικοί έχουν ήδη επισημάνει πως, με δεδομένη την έλλειψη τεστ, ο πραγματικός αριθμός των ανθρώπων που έχουν μολυνθεί είναι πολύ υψηλότερος.
Οι εξετάσεις αίματος που έγιναν από τις αρχές του Μουμπάι σε 6.936 τυχαία επιλεγμένα πρόσωπα έδειξαν πως το 57% των κατοίκων των παραγκουπόλεων και το 16% των κατοίκων άλλων συνοικιών έχουν αντισώματα.
Η μεγαλούπολη, όπου το 40% του πληθυσμού ζει σε παραγκουπόλεις, έχει καταγράψει λίγα περισσότερα από 110.000 κρούσματα μόλυνσης από τον SARS-CoV-2 και πάνω από 6.000 νεκρούς εξαιτίας της COVID-19 ως σήμερα.
Στο Μουμπάι των 20 εκατομμυρίων κατοίκων βρίσκεται η μεγαλύτερη παραγκούπολη της Ινδίας, η Νταράβι, όπου εκτιμάται πως ζουν ένα εκατομμύριο άνθρωποι.
Ωστόσο οι θάνατοι σε αυτή τη δαιδαλώδη συνοικία δεν είναι πολλοί, με τοπικούς αξιωματούχους να διατείνονται πως τα μέτρα που πήραν για να εμποδίσουν την εξάπλωση της πανδημίας ήταν αποτελεσματικά.
Τα αποτελέσματα των εξετάσεων όμως υποδεικνύουν πως οι περιπτώσεις ασυμπτωματικών φορέων ενδέχεται να «αποτελούν μεγάλο ποσοστό των μολύνσεων» και άρα ότι ο δείκτης θνητότητας πιθανόν είναι «πολύ πιο χαμηλός» στην Ινδία από ό,τι δείχνουν τα επίσημα δεδομένα, σύμφωνα με την έρευνα.
Παρόμοια έρευνα, που διενεργήθηκε στο Νέο Δελχί των 20 εκατομμυρίων κατοίκων και δημοσιοποιήθηκε πριν από μία εβδομάδα, έδειξε ότι το ένα τέταρτο των πολιτών της ομοσπονδιακής πρωτεύουσας είχε επίσης μολυνθεί από τον κορωνοϊό.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
