 |
|
|  Πέμπτη 30/7
Άγαλμα του Βούδα έκρυβε μια μακάβρια έκπληξη!
CNN,Sun,newmoney.gr,protothema.gr
Ένα άγαλμα καθιστού Βούδα που από ένα ναό της Κίνας κατέληξε σε μια αγορά αντικών στις Κάτω Χώρες αποκάλυψε ένα απίστευτο μυστικό – μια μούμια 1.000 ετών.
Η μούμια ανακαλύφθηκε, εγκιβωτισμένη σε μια κοιλότητα του αγάλματος, όταν ο ιδιώτης που το αγόρασε σε αγορά αντικών της Ολλανδίας – άγνωστο πώς κατέλξηε εκεί από την Κίνα, το πήγε σε έναν ειδικό για συντήρηση και αποκατάσταση.
Μόλις μια ομάδα ερευνητών και επιστημόνων έβαλε το άγαλμα στον αξονικό τομογράφο, ανακάλυψαν μια μούμια και ότι τα όργανα της μούμιας έλειπαν. «Νομίζαμε ότι θα ήταν ιστός πνευμόνων, αλλά αντ ‘αυτού βρήκαμε λίγα κομμάτια χαρτιού καλυμμένα με κινέζικους χαρακτήρες», δήλωσε ο Βίνσεντ φαν Φίλστερεν, επιμελητής αρχαιολογίας από στο Μουσείο Drents.
Η μούμια βρέθηκε καθιστή σε ένα τοπι υφάσματος, καλυμμένη με κινεζικές επιγραφές που αποκάλυπταν την ταυτότητά του: Ο νεκρός ήταν βουδιστής μοναχός με το όνομα Λιουκουάν, και οι επιστήμονες εικάζουν ότι πριν πεθάνει είχε ακολουθήσει τη διαδικασία της «αυτο-μουμιοποίησης», για να προετοιμαστεί για ζωή μετά το θάνατο.
Η διαδικασία αυτο-μουμιοποίησης ήταν διαδεδομένη παράδοση πριν από μία χιλιετία σε χώρες όπως η Ιαπωνία, η Κίνα και η Ταϊλάνδη. Ήταν μια περίπλοκη και επίπονη διαδικασία που περιλάμβανε την κατανάλωση ειδικής διατροφής και ενός δηλητηριώδους τσαγιού, ώστε το σώμα να καταστεί υπερβολικά τοξικό για να καταναλωθεί από σκουλήκια.
Για τις πρώτες 1.000 ημέρες οι μοναχοί σταματούσαν την κατανάλωση όλων των τροφίμων εκτός από ξηρούς καρπούς, σπόρους και μούρα, προκειμένου να αφαιρέσουν το σωματικό λίπος.
Τις επόμενες 1.000 μέρες έτρωγαν μόνο κορμούς δέντρων και ρίζες, ενώ κατανάλωναν το ειδικό τσάι από το χυμό του δέντρου Ουρούσι. Αυτό προκάλούσε εμετό και ταχεία απώλεια υγρών και λειτούργούσε ως συντηρητικό για τη μετά θάνατο αποσύνθεση.
Μετά από έξι χρόνια, ο μοναχός κλειδώνονταν σε ένα μικρό πέτρινο τάφο με μόνη έξοδο ένα σωλήνα αέρα και ένα κουδούνι. Ο μοναχός έκανε διαλογισμό στη θέση του λωτού μέχρι το θάνατό του – η ένδειξη ήταν όταν το κουδούνι σταματούσε να χτυπά. Ο τάφος στη συνέχεια σφραγίζόταν ωστε ο νεκρός να μουμιοποιηθεί.
Οι λίγοι μοναχοί που κατάφεραν να ολοκληρώσουν με επιτυχία τη διαδικασία ήταν πολύ σεβαστοί, ανέφερε το CNN.
«Υποψιαζόμαστε ότι για τα πρώτα 200 χρόνια μετά το θάνατο, η μούμια εκτέθηκε και λατρεύτηκε σε έναν βουδιστικό ναό στην Κίνα. Στη συνέχεια, τον 14ο αιώνα, μετέτρεψαν τη μούμια σε όμορφο άγαλμα» είπε ο Φαν Φίλστερεν.
Το άγαλμα αφού περιόδευσε ανά την Ευρώπη σήμερα είναι αντικείμενο νομικής αντιπαράθεσης μεταξύ Κίνας και Ολλανδίας, όπως αναφέρει η Sun. To Πεκίνο ισχυρίζεται ότι έχει κλαπεί και το διεκδικεί. Η τοποθεσία στην οποία φυλάσσεται είναι ένα μυστήριο που παραμένει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
