 |
|
|  Δευτέρα 3/8
Νέα εποχή στην εξερεύνηση του Διαστήματος
Σκάφος της SpaceX μετέφερε για πρώτη φορά αστροναύτες στη Γη
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Πέρασαν σχεδόν 45 χρόνια από τότε που πραγματοποιήθηκε η τελευταία προσθαλάσσωση Αμερικανών αστροναυτών. Η μεγάλη είδηση, ωστόσο, της χθεσινής ημέρας δεν ήταν η επιστροφή των δύο αστροναυτών της NASA στη Γη. Η μεγάλη είδηση ήταν η ιστορική συνεργασία της NASA με την ιδιωτική εταιρεία SpaceX, την οποία οι επιστήμονες της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας χαρακτήρισαν ως «την απαρχή μίας νέας εποχής στην εξερεύνηση του Διαστήματος». Μετά από πολλούς μήνες σκληρής δουλειάς, η συνεργασία της εταιρείας του Έλον Μασκ με τη NASA φαίνεται να ανοίγει νέους ορίζοντες, επιταχύνοντας το διαστημικό πρόγραμμα, του οποίου απώτερος στόχος -στην παρούσα φάση- είναι η δημιουργία ανθρώπινης αποικίας στη Σελήνη και στον Άρη.
Οι δύο Αμερικανοί αστροναύτες επέστρεψαν στη Γη από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) με το Crew Dragon της SpaceX. Η συνεργασία μεταξύ της NASA και μίας ιδιωτικής εταιρείας, σε αυτό το επίπεδο, μέχρι πριν λίγο καιρό φάνταζε αδύνατη. Οι αστροναύτες Robert Behnken και Douglas Hurley, έπεσαν με αλεξίπτωτο στον Κόλπο του Μεξικού στα ανοικτά των ακτών της Pensacola της Φλόριντα.
«Καλώς ήλθατε στο σπίτι, Bob και Doug! Συγχαρητήρια στις ομάδες της NASA και της SpaceX για την απίστευτη δουλειά που κατέστησε δυνατή αυτήν την δοκιμαστική πτήση», δήλωσε ο διευθυντής της NASA Jim Bridenstine. «Είναι μια απόδειξη για το τι μπορούμε να πετύχουμε όταν συνεργαζόμαστε για να κάνουμε κάτι που κάποτε φάνταζε αδύνατο. Οι συνεργάτες είναι το κλειδί για το πώς να προχωράμε πιο μακριά από ποτέ και να κάνουμε τα επόμενα βήματα για τολμηρές αποστολές στη Σελήνη και τον Άρη», πρόσθεσε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
