 |
|
|  Τετάρτη 5/8
Ένας άνθρωπος πεθαίνει κάθε 15 δευτερόλεπτα εξαιτίας του κορωνοϊού
Reuters,AFP,ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Ο παγκόσμιος απολογισμός της πανδημίας του κορωνοϊού ξεπέρασε σήμερα τους 700.000 νεκρούς, σύμφωνα με την καταμέτρηση του πρακτορείου ειδήσεων Ρόιτερς, με τις ΗΠΑ, τη Βραζιλία, την Ινδία κα το Μεξικό να καταγράφουν τις περισσότερες από τις νέες απώλειες.
Σχεδόν 5.900 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε 24 ώρες εξαιτίας της COVID-19 κατά μέσο όρο, με βάση τους υπολογισμούς του πρακτορείου, που βασίζονται σε δεδομένα που ανακοίνωσαν οι κυβερνήσεις κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο εβδομάδων. Ο αριθμός αυτός ισούται με 247 θανάτους ανά ώρα ή έναν κάθε 15 δευτερόλεπτα.
Η Λατινική Αμερική αποτελεί το νέο επίκεντρο της πανδημίας, μαζί με τις ΗΠΑ. Οι αρχές στις λατινοαμερικανικές χώρες, όπως και στις ΗΠΑ, δυσκολεύονται να περιορίσουν την εξάπλωση του ιού.
Αρχικά, η πανδημία εξαπλωνόταν με βραδύτερο ρυθμό στη Λατινική Αμερική, όπου ζουν περίπου 640 εκατομμύρια άνθρωποι, απ’ ό,τι στον υπόλοιπο κόσμο. Όμως η κατάσταση επιδεινώθηκε ραγδαία όταν ο ιός άρχισε να διασπείρεται στις φτωχογειτονιές των πυκνοκατοικημένων πόλεων των χωρών της περιφέρειας αυτής.
Πάνω από 100 εκατομμύρια άνθρωποι στη Λατινική Αμερική ζουν σε παραγκουπόλεις, σύμφωνα με το Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για τους Ανθρώπινους Οικισμούς. Πολλοί βρίσκουν δουλειά μόνο στον ανεπίσημο τομέα, δεν έχουν ασφάλιση ή άλλο δίχτυ ασφαλείας και συνέχισαν να εργάζονται παρά την πανδημία, διότι σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουν άλλο τρόπο να εξασφαλίζουν τα προς το ζην.
Οι ΗΠΑ των περίπου 330 εκατομμυρίων κατοίκων είναι η χώρα που υφίσταται μακράν το βαρύτερο πλήγμα από την πανδημία του κορωνοϊού στον κόσμο, παρ΄ ότι είναι ένα από τα πλουσιότερα κράτη στον πλανήτη.
Ο δρ Άντονι Φάουτσι, κορυφαίος Αμερικανός ειδικός, έκρινε προχθές Δευτέρα ότι οι αμερικανικές πολιτείες όπου υπάρχουν μεγάλοι αριθμοί κρουσμάτων πρέπει να εξετάσουν σοβαρά το ενδεχόμενο να επιβάλουν και πάλι lockdown διότι, όπως εξήγησε, ο αριθμός των κρουσμάτων είναι κρίσιμο να μειωθεί προτού ξεκινήσει η περίοδος της εποχικής γρίπης το φθινόπωρο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
