 |
|
|  Τετάρτη 26/8
Ποιά ειναι η Σέιλα Παζαρμπασιόγλου
Μια Τουρκάλα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο
newmoney.gr,protothema.gr
Στον διορισμό μιας Τουρκάλας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) προτίθεται να προχωρήσει η επικεφαλής του Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα, σε μία περίοδο που το Ταμείο αποτελεί κόκκινο πανί για τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Συγκεκριμένα στην Σέιλα Παζαρμπασιόγλου έγινε πρόταση να αναλάβει ως Διευθύντρια του Τμήματος Στρατηγικής, Πολιτικής και Αναθεώρησης, ένα ρόλο που αναμένεται να τον αναλάβει στις 15 Σεπτεμβρίου.
Η κα Παζαρμπασιόγλου είναι επί του παρόντος Αντιπρόεδρος για την Ίση Ανάπτυξη, τα Χρηματοοικονομικά και τα Ιδρύματα (EFI) στην Παγκόσμια Τράπεζα, μια θέση που κατέχει από την 1η Οκτωβρίου 2018. Σε αυτόν τον ρόλο, επικεντρώνεται στην παροχή βοήθειας στις χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος βάζοντας τα θεμέλια για βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη. Έχει εκπροσωπήσει την Παγκόσμια Τράπεζα στο G7 και στο G20 και έχει διατελέσει μέλος του Συμβουλίου Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας.
Το 2001 διαδραμάτισε σημαίνοντα ρόλο στην τραπεζική κρίση της Τουρκίας κι ενώ η χωρά βρισκόταν σε πρόγραμμα του ΔΝΤ. Θεωρείται αναμορφώτρια του τραπεζικού συστήματος στην Τουρκία, βάζοντας τις βάσεις για την ισχυροποίηση των τουρκικών τραπεζών.
Στο ΔΝΤ δεν είναι άγνωστη αφού πριν ενταχθεί στην Παγκόσμια Τράπεζα, είχε μια μακρά και διακεκριμένη καριέρα στο Ταμείο, όπου είχε μεγάλη ανέλιξη και έγινε αναπληρώτρια διευθύντρια του Νομισματικού Τμήματος και Κεφαλαιαγορών (MCM). Κατά τη διάρκεια των 23 ετών στο Ταμείο, η εργάστηκε σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, που κυμαίνονται από το Πρόγραμμα Αξιολόγησης του Χρηματοοικονομικού Τομέα (FSAP) και την παγκόσμια ατζέντα ρυθμιστικών μεταρρυθμίσεων, έως τις περιφερειακές και εθνικές εργασίες για τις αναδυόμενες αγορές την Ευρώπη, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Κορέα και τη Ταϊλάνδη. Έχει συμβάλει στη μεταρρύθμιση και την αναμόρφωση του έργου του Ταμείου στον τομέα της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
