 |
|
|  Τρίτη 8/9
Ο εφιάλτης μιας πρόσφυγα στα χέρια του διακινητή της
«Με βίαζε ακόμη και μπροστά στα παιδιά μου»
voria.gr,protothema.gr
Σχεδόν έναν χρόνο κράτησε ο αδιανόητος εφιάλτης που βιώνε μια 34χρονη πρόσφυγας, μητέρα τριών παιδιών, από το Ιράκ η οποία έπεσε θύμα διακινητή.
Όπως κατέθεσε η γυναίκα χθες το μεσημέρι στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Θεσσαλονίκης, ο 35χρονος διακινητής τη βίαζε κατ' εξακολούθηση με αποτέλεσμα μάλιστα να μείνει έγκυος στο τρίτο της παιδί, και τη χτυπούσε, ενώ κακοποιούσε και το μικρό της αγόρι.
Ολα ξεκίνησαν το 2018 όταν η γυναίκα και ο σύζυγος της αποφάσισαν να φύγουν από το Ιράκ και να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη. Πρώτη στάση του ταξιδιού της ήταν η Τουρκία και συγκεκριμένα η Κωνσταντινούπολη, όπου το ζευγάρι γνώρισε σε μια καφετέρια τον κατηγορούμενο διακινητή, ο οποίος, όπως κατέθεσαν, έλαβε αμοιβή περίπου 5.000 ευρώ ώστε να βοηθήσει πρώτα τον άνδρα και έπειτα τη σύζυγο με τα δύο παιδιά να περάσουν στην Ελλάδα μέσω του Έβρου.
«Μου είπε ότι θα φέρεται στη γυναίκα μου σαν να είναι αδελφή του και να μην ανησυχώ», είπε ο 43χρονος άνδρας ενώπιον του Δικαστηρίου. Η πραγματικότητα όμως ήταν πολύ διαφορετική, έτσι όπως τη περιέγραψε η παθούσα. Όπως είπε, μετά την αποχώρηση του άνδρα της για την Ελλάδα, η ίδια έμεινε στο σπίτι του διακινητή μόνη μαζί με τα παιδιά της και άλλους δύο που κατοικούσαν στο διαμέρισμα.
Η γυναίκα ανέφερε πως η συμπεριφορά του κατηγορούμενου άρχισε να αλλάζει, έως ότου έφτασε να τη χτυπάει και να τη βιάζει κατ' εξακολούθηση ακόμα και παρουσία των μικρών της παιδιών. «Με βίαζε. Με βίαζε ακόμα και μπροστά στα παιδιά. Ντρεπόμουν πολύ [...] Με χτυπούσε δυνατά στο κεφάλι και στην κοιλιά», ανέφερε η ίδια συμπληρώνοντας πως ο 35χρονος της έδινε χάπια τα οποία την έκαναν να νιώθει κουρασμένη και να θέλει να κοιμηθεί.
Σύμφωνα με την περιγραφή της, ο 35χρονος είχε μαζί του ένα μαχαίρι και απειλούσε τη γυναίκα ότι, αν μιλούσε, θα της έκανε κακό όπως είχε κάνει και σε προηγούμενη σύζυγό του για την οποία τής είπε ότι της έκοψε τη μύτη και τα αφτιά. Οι απειλές του κατηγορούμενου δεν περιορίσθηκαν μόνο στη γυναίκα καθώς έφτασε να απειλήσει ότι θα πετάξει τα παιδιά της από το παράθυρο. Η παθούσα περιέγραψε μια σκηνή στην οποία ο 35χρονος είχε αρπάξει το μικρό της αγόρι από το πόδι και απειλούσε να το πετάξει από το παράθυρο. Η μητέρα των παιδιών μάλιστα κατέθεσε ότι ο άνδρας κάθε βράδυ έκλεινε το τρίχρονο -τότε- αγόρι της στην τουαλέτα και όταν αυτό έβγαινε το πρόσωπό του ήταν κατακόκκινο και έκανε εμετό.
Το δικαστήριο έκρινε ομόφωνα ένοχο τον κατηγορούμενο για διακίνηση ανθρώπων, βιασμό κατ' εξακολούθηση, παράνομη βία κατ' εξακολούθηση και ηθική αυτουργία επιβάλλοντας ποινή κάθειρξης 40 ετών, από τα οποία θα εκτίσει τα 20, και τη χρηματική ποινή των 120.000 ευρώ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
