 |
|
|  Κυριακή 16/11
----------------------------------------
Τουρκία
----------------------------------------
Για τον Ερντογάν...η Αμερική ανακαλύφθηκε από τους μουσουλμάνους, όχι από τον Κολόμβο......
----------------------------------------
ΚΩΝ/ΠΟΛΗ.-(Ξένα Πρακτορεία)
Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε χθες , με μεγάλη αυτοπεποίθηση, ότι η αμερικανική ήπειρος ανακαλύφθηκε από τους μουσουλμάνους τον 12ο αιώνα και όχι από τον Χριστόφορο Κολόμβο δύο αιώνες αργότερα.
"Οι επαφές ανάμεσα στη Λατινική Αμειρκή και το ισλάμ χρονολογούνται από τον 12ο αιώνα. Οι μουσουλμάνοι ανακάλυψαν την Αμερική το 1178, όχι ο Χριστόφορος Κολόμβος", διαβεβαίωσε Ερντογάν κατά τη διάρκεια ομιλίας του, που μεταδόθηκε από την τηλεόραση, σε συνάντηση μουσουλμάνων κληρικών από χώρες της Λατινικής Αμερικής που οργανώθηκε από τις τουρκικές αρχές.
"Μουσουλμάνοι ναυτικοί είχαν φθάσει στην Αμερική από το 1178. Ο Κολόμβος αναφέρει την ύπαρξη τζαμιού σε λόφο στις ακτές της Κούβας", επέμεινε και παρασυρμένος από τη φόρα του δήλωσε έτοιμος να συμμετάσχει στην οικοδόμηση ενός τζαμιού στην τοποθεσία που περιγράφεται από τον γενοβέζο θαλασσοπόρο.
"Θα ήθελα να το συζητήσω με τους κουβανούς αδελφούς, ένα τζαμί θα πήγαινε και σήμερα μια χαρά στον λόφο αυτόν", συνέχισε.
Ελάχιστος αριθμός μουσουλμάνων ιστορικών και θεολόγων έχουν τελευταία θέσει υπό αμφισβήτηση την ανακάλυψη του Χριστόφορου Κολόμβου, ισχυριζόμενοι ότι είχε υπάρξει μουσουλμανική παρουσία στην Αμερική πριν από το 1492, αν και δεν έχει εντοπισθεί ποτέ κάποιο ίχνος του ισλάμ στην ήπειρο αυτή.
Σε αμφιλεγόμενο άρθρο του που δημοσιεύθηκε το 1996, ο ιστορικός Γιούσεφ Μρούεχ είχε αναφερθεί σε μία αποστροφή των περιγραφών του Κολόμβου, στην οποία ο θαλασσοπόρος έκανε λόγο για ένα τζαμί στην Κούβα. Αλλά οι συνάδελφοί του απέκλεισαν την εκδοχή του λέγοντας ότι αυτό το "τζαμί" δεν ήταν παρά μία μεταφορά για την περιγραφή του σχήματος ενός τοπίου.
Ο Ερντογάν εξελέγη τον Αύγουστο πρόεδρος της Τουρκίας, όπου κατέχει την εξουσία από το 2003.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
