 |
|
|  Τετάρτη 30/9
Πέθανε στην Ινδία γυναίκα θύμα βιασμού ,έντονες διαμαρτυρίες απο πολίτες
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Γυναίκα πέθανε στην Ινδία, αφου νωρίτερα βιάστηκε από μια ομάδα ανδρών, υπόθεση που πυροδότησε διαμαρτυρίες με εκατοντάδες ανθρώπους να συγκεντρώνονται έξω από το νοσοκομείο, όπου άφησε την τελευταία της πνοή.
Το περιστατικό είναι το τελευταίο μιας σειράς ειδεχθών εγκλημάτων σε βάρος γυναικών στην Ινδία. Κάθε 15 λεπτά κατά μέσο όρο, μια γυναίκα στην Ινδία πέφτει θύμα βιασμού, σύμφωνα με τα κυβερνητικά στοιχεία του 2018 που είδαν το φως της δημοσιότητας φέτος.
«Δεν υπάρχει προστασία για τις γυναίκες. Οι εγκληματίες μπορούν ελεύθερα να διαπράττουν εγκλήματα, χωρίς να κρύβονται», έγραψε στο Twitter η Πριγιάνκα Γκάντι Βάντρα, ηγέτιδα του αντιπολιτευόμενου κόμματος του Κογκρέσου.
Το 19χρονο θύμα, που ανήκε στην κοινότητα Ντάλιτ, δέχθηκε επίθεση και βιάστηκε στις 14 Σεπτεμβρίου σε ένα χωράφι κοντά στο σπίτι της στην περιοχή Χατράς, σε απόσταση 100 χλμ. από το Δελχί, σύμφωνα με τις αρχές.
Η αστυνομία συνέλαβε τέσσερις άνδρες σε σχέση με το έγκλημα.
Η γυναίκα μεταφέρθηκε από νοσοκομείο στο κρατίδιο Ουτάρ Πραντές στο νοσοκομείο Safdarjung στο Νέο Δελχί, όπου άφησε την τελευταία της πνοή, εξήγησαν οι αρχές.
Εκατοντάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν έξω από το νοσοκομείο , όπου συνεπλάκησαν με την αστυνομία και απέκλεισαν για λίγο την κυκλοφορία στον κεντρικό δρόμο.
Οι Ντάλιτ, που βρίσκονται στην κατώτερη βαθμίδα της ιεραρχίας των ινδικών καστών, διαμαρτύρονται διότι ο νόμος δεν τους προστατεύει ισότιμα, λόγω προκαταλήψεων.
Ακτιβιστές από το Bhim Army, ένα κόμμα που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των Ντάλιτ, φώναζαν συνθήματα κοντά στο νεκροτομείο του νοσοκομείου, όπου είχε μεταφερθεί η σορός της άτυχης γυναίκας. Δεκάδες παραστρατιωτικοί αναπτύχθηκαν σε κοντινή απόσταση.
Ο ηγέτης του Bhim Army Σάντα Σέκαρ Ααζάντ κάλεσε τους Ντάλιτ σε ολόκληρη τη χώρα να βγουν στους δρόμους και ζήτησε οι ένοχοι να κρεμαστούν. «Δεν μπορούμε να το ανεχθούμε αυτό πλέον, θέλουμε δικαιοσύνη».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
