 |
|
|  Πέμπτη 8/10
Ο «θησαυρός» του Καντάφι βρέθηκε στη Λιμόζ - Τον διακινούσε η τουρκική μαφία
Le Parisien,protothema.gr
Γάλλοι αστυνομικοί εντόπισαν ένα μικρό μέρος από τον πακτωλό των 160 εκατομμυρίων ευρώ του Μουάμαρ Καντάφι, χρήματα που κλάπηκαν το 2017 από μια λιβυκή τράπεζα, και συνέλαβαν ένα ζευγάρι το οποίο σκόπευε να πουλήσει κατεστραμμένα χαρτονομίσματα, όπως έγινε γνωστό από αστυνομική πηγή.
Η ιστορία, που αποκαλύφθηκε από την εφημερίδα Le Parisien, μοιάζει απίστευτη.
Για άγνωστους λόγους, το 2019 η τότε κυβέρνηση της Λιβύης ζήτησε να της σταλούν πολλά εκατομμύρια ευρώ σε χαρτονομίσματα των 100 και 200, από την Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας. Τα χρήματα αυτά κατατέθηκαν σε μια τράπεζα στη Βεγγάζη, στην ανατολική Λιβύη.
Στις αρχές του 2017 όμως, εν μέσω του εμφυλίου, ο Εθνικός Λιβυκός Στρατός του στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ, έβαλε χέρι στον θησαυρό: ήταν συνολικά 160 εκατομμύρια ευρώ και 1-2 εκατομμύρια δολάρια.
Το μισό του ποσού σε ευρώ ήταν καλά διατηρημένο, όμως τα υπόλοιπα χαρτονομίσματα, τα οποία είχαν μείνει για μεγάλο διάστημα μέσα στο νερό, ήταν μισοκατεστραμμένα, σύμφωνα με μια πηγή προσκείμενη στην έρευνα.
Ο Εθνικός Λιβυκός Στρατός δαπάνησε τα 80 εκατομμύρια που ήταν σε καλή κατάσταση για να αγοράσει όπλα και άλλο υλικό. Τα υπόλοιπα ήταν σε κακή κατάσταση: είχαν καθαριστεί με απορρυπαντικό, δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν, ωστόσο δεν έπαυαν να είναι αληθινά χαρτονομίσματα.
Το καλοκαίρι του 2018 η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ενημερώνεται ότι ορισμένα από τα χαρτονομίσματα αυτά επέστρεψαν στην Ευρώπη. Σε ποσοστό 90% τα διακινούσε η τουρκική κοινότητα και πιο συγκεκριμένα, η τουρκική μαφία, σύμφωνα με μια αστυνομική πηγή.
Τα πρώτα εντοπίστηκαν στην κατοχή εργαζομένων από χώρες του Μαγρέμπ, οι οποίοι ήθελαν να τα ανταλλάξουν με καινούρια. Τους είχαν πληρώσει με αυτά Τούρκοι υπεργολάβοι.
Πάρα πολλά τέτοια χαρτονομίσματα αρχίζουν να κυκλοφορούν στην ευρωπαϊκή αγορά. Σημαίνει συναγερμός, ο ΟΗΕ ξεκινά έρευνα και η ΕΚΤ ζητάει στις αρχές του 2020 να μην γίνονται πλέον δεκτά αυτά τα τραπεζογραμμάτια, των οποίων έχει καταγράψει του σειριακούς αριθμούς.
Περίπου εκείνη την εποχή, Γάλλοι αστυνομικοί ανακαλύπτουν ένα παρακλάδι της υπόθεσης στη Λιμόζ, στην κεντρική Γαλλία: ένα ζευγάρι που εργάζεται σε αγορές και ανεφοδιάζεται από την Τουρκία. Αγόραζαν τα χαρτονομίσματα στο 50-75% της ονομαστικής αξίας τους, ανάλογα με την κατάστασή τους και είτε τα έριχναν στην αγορά, είτε τα ξαναπουλούσαν στο Βέλγιο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
