 |
|
|  Δευτέρα 19/10
Πατέρας 3 παιδιών πάει κάθε μέρα στη δουλειά με... φούστα και γόβες!!
Daily Mail,Bored Panda,protothema.gr
Πριν από τέσσερα χρόνια, ο Μάρκ Μπράιαν, ένας Αμερικανός που ζει και εργάζεται στη Γερμανία, ξεκίνησε να φοράει γυναικεία ρούχα δημοσίως και έκτοτε επιδεικνύει με περηφάνια το ιδιόμορφο στυλ του στη δουλειά, τα ψώνια και όλες τις κοινωνικές του υποχρεώσεις.
Ο 61χρονος robotics engineering manager, που είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά, συνδυάζει σχεδόν καθημερινά γυναικείες φούστες και ψηλοτάκουνες γόβες με ανδρικά πουκάμισα, ένα ανδρόγυνο look που έχει εξελιχθεί σε σήμα κατατεθέν του.
Ο Μπράιαν μίλησε στον ιστότοπο Bored Panda για το πως ξεκίνησε η αγάπη του για τα γυναικεία ρούχα, ποια προβλήματα δημιουργεί στην καθημερινότητά του η ασυνήθιστη εμφάνισή του και γιατί ο ίδιος αρνείται να συμμορφωθεί με τα στερεότυπα που συνοδεύουν τα δύο φύλα και έχουν να κάνουν με τη μόδα.
Όπως εξήγησε ο 61χρονος, η πρώτη φορά που δοκίμασε ψηλοτάκουνες γόβες ήταν στο κολέγιο, όταν του το ζήτησε η τότε κοπέλα του πριν χορέψει μαζί της. Η πρώτη του εμπειρία με τις στενές φούστες προέκυψε αρκετά αργότερα. Όταν πια το συγκεκριμένο ντύσιμο εντάχθηκε για τα καλά στην καθημερινότητά του, ο Μπράιαν δημιούργησε έναν λογαριασμό στο Instagram για να μοιράζεται με τους followers του τα αγαπημένα του look.
Σύμφωνα με την Daily Mail, ο 61χρονος ποστάρει τακτικά φωτογραφίες του εαυτού του με κομψές φούστες σε στενή γραμμή, συνδυασμένες με ανδρικά πουκάμισα και ψηλοτάκουνα γυναικεία παπούτσια, όπως γόβες και πέδιλα.
Στο προφίλ του, o Μπράιαν περιγράφει τον εαυτό του ως «στρέιτ άνδρα σε ευτυχισμένο γάμο, που αγαπά τις Πόρσε, τις όμορφες γυναίκες και τη χρήση φουστών και ψηλοτάκουνων παπουτσιών στις καθημερινές του εμφανίσεις».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
