 |
|
|  Tετάρτη 21/10
Απειλές δέχθηκε η γαλλική εφημερίδα La Nouvelle Republique μετά τη δημοσίευση σκίτσων του Μωάμεθ
AΠΕ-ΜΠΕ
Απειλές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δέχθηκε η γαλλική τοπική εφημερίδα La Nouvelle Republique μετά τη δημοσίευση σκίτσου του Προφήτη Μωάμεθ στο πρωτοσέλιδό της, δήλωσε σήμερα ένας από τους δημοσιογράφους της.
Στις 18 Οκτωβρίου η εφημερίδα αυτή είχε επαναδημοσιεύσει ένα σκίτσο του Μωάμεθ, το οποίο είχε δημοσιεύσει η σατιρική εβδομαδιαία εφημερίδα Charlie Hebdo, για να επισημάνει την απειλή που θέτουν οι ισλαμιστές εξτρεμιστές, μετά την δολοφονία την περασμένη εβδομάδα του Γάλλου καθηγητή Ιστορίας Σαμιέλ Πατί.
Ο δημοσιογράφος Κριστόφ Εριγκό δήλωσε σήμερα στο τηλεοπτικό δίκτυο BFM TV ότι μολονότι η μεγάλη πλειονότητα του κόσμου είχε θετική αντίδραση στο πρωτοσέλιδο αυτό της εφημερίδας, εκλαμβάνοντάς το ως μια υπεράσπιση της ελευθερίας της έκφρασης και της δημοκρατίας, ένας μικρός αριθμός προσώπων απείλησε την εφημερίδα.
"Υπήρξαν τέσσερις ή πέντε απειλές, κυρίως στο Facebook, γεγονός το οποίο μας ώθησε να κάνουμε καταγγελία για λόγους αρχής", πρόσθεσε ο Εριγκό στις δηλώσεις που έκανε στο BFM TV.
Αξιωματούχοι του τοπικού αστυνομικού τμήματος δεν έχουν σχολιάσει μέχρι στιγμής την είδηση αυτή.
Ο καθηγητής Ιστορίας και Γεωγραφίας Σαμιέλ Πατί δολοφονήθηκε υπό το φως της μέρας έξω από το σχολείο στο οποίο δίδασκε σε προάστιο του Παρισιού από έναν 18χρονο τσετσενικής καταγωγής, αφού είχε δείξει στους μαθητές του σκίτσα του Προφήτη Μωάμεθ σε μάθημα για την ελευθερία της έκφρασης, προκαλώντας την οργή ενός αριθμού μουσουλμάνων γονέων. Οποιαδήποτε απεικόνιση του Μωάμεθ θεωρείται βλασφημία για τους μουσουλμάνους.
Η αστυνομία πυροβόλησε και σκότωσε τον δράστη της επίθεσης.
Η δολοφονία του Πατί συγκλόνισε τη Γαλλία και ξύπνησε μνήμες από την επίθεση πριν από πέντε χρόνια στα γραφεία της Charlie Hebdo, μετά τη δημοσίευση το 2015 από την σατιρική εφημερίδα σκίτσων του Μωάμεθ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
