 |
|
|  Παρασκευή 23/10
Ο Έντουαρτν Σνόουντεν απέκτησε άδεια παραμονής επΆ αόριστον στη Ρωσία
AΠΕ-ΜΠΕ
Ο πρώην συνεργάτης της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας (NSA) των ΗΠΑ, Έντουαρντ Σνόουντεν, πήρε επΆ αόριστον άδεια παραμονής στην Ρωσία, δήλωσε ο δικηγόρος του Ανατόλι Κουτσερένα. Η άδεια παραμονής επΆ αόριστον ισοδυναμεί με άδεια μόνιμου κάτοικου της Ρωσίας.
«Σήμερα έδωσαν στον Σνόουντεν άδεια παραμονής επ' αόριστον», δήλωσε ο Κουτσερένα, ο οποίος επισήμανε ότι ο Σνόουντεν δεν σκέφτεται προς το παρόν να αποκτήσει την ρωσική υπηκοότητα.
Σύμφωνα με τον δικηγόρο του, η άδεια παραμονή του Σνόουντεν έληγε στις 30 Απριλίου του 2020, αλλά ανανεώθηκε αυτομάτως λόγω της πανδημίας του κορονοϊού έως τις 15 Ιουνίου του 2020. Μόλις έληξε η ισχύς των μέτρων ο Σνόουντεν υπέβαλε εκ νέου αίτηση ζητώντας παράταση της άδειας παραμονής.
Ο Σνόουντεν το 2013 είχε αποκαλύψει στοιχεία για τις μεθόδους παρακολούθησης που χρησιμοποιούν οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, όπως και για την παράνομη παρακολούθηση τηλεφωνικών συνομιλιών ξένων ηγετών. Φοβούμενος ότι θα διωχθεί από τις αμερικανικές αρχές είχε ζητήσει πολιτικό άσυλο από μια σειρά χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ρωσία. Την 1η Αυγούστου του 2014 πήρε προσωρινή άδεια παραμονής στη Ρωσία. Στις ΗΠΑ ο Σνόουντεν κατηγορείται για παραβίαση δύο άρθρων της νομοθεσίας περί κατασκοπείας. Η παραβίαση του κάθε άρθρου επισύρει ποινή κάθειρξης έως δέκα έτη. Οι αμερικανικές αρχές έχουν επανειλημμένα δηλώσει ότι θεωρούν τον Σνόουντεν προδότη και δεν προτίθενται να τον συγχωρέσουν, καθώς έχει βλάψει τα συμφέροντα εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ.
Κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του 2016, ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ είχε χαρακτηρίσει τον Σνόουντεν «κατάσκοπο» και ζήτησε από την Ρωσία την έκδοση του. Το 2016 ο Σνοόυντεν είχε δηλώσει ότι είναι έτοιμος να επιστρέψει στις ΗΠΑ υπό τον όρο μιας «δίκαιης δίκης» ενώ είχε ζητήσει από τον πρόεδρο Ομπάμα να του απονείμει χάρη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
