 |
|
|  Τετάρτη 25/11
Η διαδικτυακή επιτυχία των New York Times
dpa,dw,agronews.gr
Το τελευταίο διάστημα δύο θέματα έφεραν στους New York Times περισσότερους αναγνώστες: ο πρόεδρος Τραμπ και η πανδημία.
Η αύξηση των αναγνωστών δεν οφείλεται σε υψηλότερες πωλήσεις φύλλων, όπως θα περίμενε ενδεχομένως κάποιος, αλλά στην εκτόξευση των ψηφιακών συνδρομών. Για πρώτη φορά στην ιστορία της διάσημης αμερικανικής εφημερίδας ο τζίρος των ψηφιακών της προϊόντων ξεπέρασε εκείνον από τις πωλήσεις της έντυπης το τρίμηνο Ιουλίου-Σεπτεμβρίου του 2020.
Πριν από δέκα χρόνια, στις 24 Νοεμβρίου 2010, η εφημερίδα ανακοίνωνε ότι όσοι θέλουν να τη διαβάσουν στο διαδίκτυο θα πρέπει εφεξής να πληρώνουν. Ο μηχανισμός πληρωμών για τις ψηφιακές υπηρεσίες των NY Times, το λεγόμενο paywall, τέθηκε σε εφαρμογή μερικούς μήνες αργότερα. Από τότε και μέχρι σήμερα ο τζίρος ψηφιακών προϊόντων πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο.
Στο απόγειο του αμερικανικού προεκλογικού αγώνα πριν από μερικές εβδομάδες οι New York Times δημοσιοποίησαν στοιχεία για την εμπορική πορεία της εφημερίδας. Οι συνδρομές έφθασαν μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου τα 6,9 εκατομμύρια, από τις οποίες περισσότερες από 6 εκατομμύρια αφορούσαν τη διαδικτυακή εκδοχή της εφημερίδας. Το 2015 οι ψηφιακές συνδρομές ήταν μόλις 1,3 εκατομμύρια. Όταν όμως εξελέγη πρόεδρος των ΗΠΑ ο Ντόναλντ Τραμπ η γνωστότερη στο εξωτερικό αμερικανική εφημερίδα προσέφερε στους αναγνώστες της σειρά πετυχημένων άρθρων, αλλά και αποκαλύψεων για τον εκκεντρικό επιχειρηματία με αποτέλεσμα να εκτοξευθούν οι αριθμοί των χρηστών για τη επί πληρωμή πρόσβαση στο ψηφιακό της περιεχόμενο.
Ζήτηση για συνταγές και σταυρόλεξα λόγω πανδημίας
Εκτός από τις ειδήσεις το ψηφιακό περιεχόμενο γίνεται ολοένα και σημαντικότερο για τους New York Times. Ενδεικτικό ότι 1,4 εκατομμύρια χρήστες προμηθεύθηκαν συνδρομές για επιπλέον ψηφιακές υπηρεσίες της εφημερίδας, όπως συνταγές μαγειρικής και σταυρόλεξα. Εν καιρώ πανδημίας τόσο οι συνταγές, όσο και τα σταυρόλεξα απέκτησαν για τους αναγνώστες μεγάλη σημασία. Στον ορίζοντα ωστόσο διαφαίνεται τόσο ένα τέλος της πανδημίας, όσο και της παραμονής του Ντόναλντ Τραμπ στο Λευκό Οίκο. Τι θα κάνει μετά η εφημερίδα;
Ανοιχτό παραμένει αν οι New York Times πετύχουν τον φιλόδοξο στόχο τους των 10 εκατομμυρίων συνδρομητών μέχρι το 2025 χωρίς την ύπαρξη κορυφαίου ενδιαφέροντος ζητημάτων όπως του Τραμπ ή της πανδημίας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η όποια εμπορική επιτυχία της εφημερίδας περνά πλέον από τη διαδικτυακή της εκδοχή. Οι 800.000 ακριβές συνδρομές της έντυπης έκδοσης με πολλές και διαφορετικές εκδόσεις, καθώς και τα έσοδα από διαφημίσεις βρίσκονται πλέον σταθερά σε υποχώρηση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
