 |
|
|  Παρασκευή 11/12
Ivanka Trump-Jared Kushner
Στο «Νησί των Δισεκατομμυριούχων» μετά την αποχώρηση από τον Λευκό Οίκο
«New York Post»,govastileto.gr
Η αγαπημένη κόρη του Donald Trump, Ivanka και ο σύζυγός της Jared Kushner, θα αποχωρήσουν από τον Λευκό Οίκο στις 20 Ιανουαρίου, ημέρα ορκωμοσίας του νεοεκλεγέντα Δημοκρατικού προέδρου των ΗΠΑ, Joe Biden.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του διεθνή Τύπου, το ζευγάρι ετοιμάζεται να μετακομίσει στο νησί όπου ζουν οι πάμπλουτοι, το «Indian Creek Island», το οποίο βρίσκεται στο Μαϊάμι.
Η Ivanka Trump και ο Jared Kushner φέρεται να αγόρασαν ένα φιλέτο γης στο «Νησί των Δισεκατομμυριούχων» - όπως το αποκαλούν- έναντι 30 εκατομμυρίων δολαρίων.
Με την αποχώρηση του Donald Trump από τον Λευκό Οίκο, το ζευγάρι ήθελε να μείνει μακριά από την Ουάσιγκτον. Σύμφωνα με αμερικανικά δημοσιεύματα, η Ivanka Trump και ο σύζυγός της έχουν κάνει έρευνα έχοντας δει πολλά σπίτια και οικόπεδα στην ευρύτερη περιοχή του Μαϊάμι. Ωστόσο, δεν τους ενθουσίασε κανένα άλλο όσο το «Indian Creek».
Πρόκειται για ένα ιδιωτικό νησί, με περίφραξη και δική του ασφάλεια. Επιπλέον διαθέτει αστυνομικό τμήμα με 13 αστυνομικούς να «χτενίζουν» την περιοχή όλο το 24ωρο και να κάνουν περιπολίες για 29 βίλες.
Στη μέση του νησιού βρίσκεται ένα γήπεδο γκολφ, αποκλειστικά για τα μέλη της τοπικής λέσχης και τους καλεσμένους τους.
Κάποτε εκεί είχαν τη δική τους έπαυλη και η Beyonce με τον σύζυγό της, Jay Z αλλά το πούλησαν σ' έναν Ολλανδό μεγιστάνα το 2010.
Το «Νησί των Δισεκατομμυριούχων» βρίσκεται στον Κόλπο Μπισκέιν στο Μαϊάμι και έχει μόλις 42 μόνιμους κατοίκους. Σύμφωνα με αποκάλυψη της εφημερίδας «New York Post», το ζευγάρι έβαλε γερά το χέρι στην τσέπη για να αποκτήσει τους τίτλους του οικοπέδου που είχε ο Χούλιο Ιγκλέσιας θέλοντας να χτίσει ένα σπίτι μπροστά στη θάλασσα.
Το οικόπεδο είναι λίγο μικρότερο από 2 στρέμματα και δεν απέχει αρκετή ώρα από την έπαυλη του πατέρα της στη Φλόριντα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
