 |
|
|  Πέμπτη 17/12
΄Αρθρο
Κοινωνία υπό παρακολούθηση και απαγόρευση
Γράφει ο Θεόδωρος Σταυριανόπουλος,
Μαθηματικός
ΑΘΗΝΑ.-
Η μετά covid19 εποχή θα είναι μια εποχή που παγκοσμίως θα ενταθούν τα φαινόμενα
παρακολούθησης των πολιτών. Αρχικά βιώνουμε την παρακολούθηση στις μετακινήσεις μας. Μεγάλες
διαστάσεις στην παρακολούθηση έχει δώσει τα τελευταία χρόνια η νομοθετική εξουσία. Ξεκίνησε
προκειμένου να αντιμετωπίσει την εγκληματικότητα και τις κλοπές και συνεχώς η παρακολούθηση
επεκτείνεται προς κάθε κατεύθυνση επικίνδυνα. Οι κάμερες για την παρακολούθηση πολιτών έχουν
αρχίσει να μπαίνουν στα πιο απίθανα σημεία και να γίνονται αποδεκτές ως φυσιολογικό και
αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας. Περισσότερες από τέσσερα εκατομμύρια κάμερες
κλειστού κυκλώματος λειτουργούν στην Βρετανία και λέγεται ότι την καθιστούν «κοινωνία
παρακολούθησης».
Το τραπεζικό σύστημα, τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας και η σύγχρονη τεχνολογία συμβάλουν
και αυτά στην παρακολούθηση των πολιτών με την υπέρμετρη συγκέντρωση πληροφοριών μας που
καταχωρούνται στα αρχεία τους.
Σε λιγότερο από έναν χρόνο έχουν διατεθεί ποσά ύψους 4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων για την
στήριξη του παγκόσμιου συστήματος της οικονομίας, είτε σε ρευστό, είτε με την δέσμευση πραγματικών
αξιών. Ο ΟΗΕ έχει αναφέρει ότι μόνο το ποσόν των 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων θα ήταν αρκετό να
σώσει εκατομμύρια ανθρώπους από την ενδημία της φτώχειας. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να
προστατευθεί ο πλανήτη μας από μολυσματικές αρρώστιες και ιούς. Όμως ποτέ δεν συγκεντρώθηκαν
αυτά τα χρήματα.
Στο πλανήτη σήμερα λιμοκτονούν 950 εκατομμύρια άνθρωποι και πάνω από τον μισό του
πληθυσμού του πλανήτη ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Αυτό δεν ανησύχησε ποτέ τους ισχυρούς και
οικονομικά εύρωστους γιατί η πανδημία της φτώχειας ήταν μακριά από αυτούς. Όμως το 70 εκατομμύρια
κρούσματα και τα 1,6 εκατομμύρια νεκροί του covid19 έχει θεωρηθεί πανδημία γιατί ο ιός δεν κάνει
διακρίσεις ούτε σε πλούσιους και φτωχούς και ούτε σε ισχυρούς και αδύναμους
Ετησίως παγκόσμια οι θάνατοι από καρκίνο ανέρχονται στα 10 εκατομμύρια ενώ στην χώρα μας
ετησίως οι θάνατοι είναι 32.000 και τα κρούσματα 67.000. Θα μπορούσα να αναφέρω στατιστικά στοιχεία
και άλλων ασθενειών αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μου. Αναφέροντας αυτά δεν θέλω να αγνοήσω το
πρόβλημα του covid19. Το πρόβλημα υπάρχει. Το ότι έπαψε η ειδησεογραφία να ασχολείται με άλλες
ασθένειες καθώς και όλη αυτή η ειδησεογραφική υπερβολή για τον covid19 με κουράζει.
Η καταναλωτική δύναμη δηλαδή ο καταναλωτισμός στον υποτιθέμενο προηγμένο κόσμο έχει
πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις εξαντλώντας τους φυσικούς πόρους του πλανήτη μας. Ο υπέρμετρος
καταναλωτισμός έχει ως αποτέλεσμα την μόλυνση του περιβάλλοντος που τα τελευταία χρόνια έχει πάρει
ανεξέλεγκτες και επικίνδυνες διαστάσεις. Εδώ και πολλά χρόνια έχει επικρατήσει στον κόσμο ένας τρόπος
ζωής εντελώς διαφορετικός από τον παραδοσιακό και φυσιολογικό τρόπο που υπήρχε. Σε όλες τις
εκφάνσεις της ζωής του ανθρώπου λειτουργεί το παράλογο.
Η αντιστροφή αυτής της κατάστασης μπορούσε να πραγματοποιηθεί μονό με την επιβολή ενός
παγκόσμιου φοβικού σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτό θεωρώ είτε ηθελημένα είτε τυχαία έχει συμβεί
στον πλανήτη μας.
Τα συνεχόμενα απαγορευτικά (lock down) που έχουν επιβληθεί στους πολίτες έχουν φρενάρει
αρκετά τον καταναλωτισμό και σε μεγάλο βαθμό, του έχουν αλλάξει συνήθειες. Αν ήταν μόνο αυτά τότε
θα μπορούσαμε να πούμε και μπράβο. Όμως μια επικίνδυνη παρενέργεια διαφαίνεται στον ορίζοντα και
αφορά τα νέα δεδομένα στις εργασιακές σχέσεις και στον τρόπο απασχόλησης. Η εξ αποστάσεως εργασία
και εμπόριο αποχτούν τεράστιες διαστάσεις όπως τεράστιες διαστάσεις μέρα με την μέρα θα αποχτά και
η ανεργία των νέων ανθρώπων. Αυτοί, με, τι οικονομικά αγαθά θα χτίσουν το μέλλον τους; Οι απολαβές
τους θα είναι τα επιδόματα και η μακροχρόνια ανεργία;
Τα θέματα υγείας που προέκυψαν ως παρενέργειες του covid 19 είναι αυτά που απασχολούν την
κοινωνία και παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στα μέσα ενημέρωσης φθάνοντας στην υπερβολή. Όμως η
επόμενη μέρα θα φέρει ανεργία και απόγνωση και ίσως τα θύματα να είναι περισσότερα. Οι ευπαθείς
ομάδες στην νέα πανδημία που θα λέγεται «ανεργία» θα βρίσκονται δυστυχώς στην νεολαία.
Όμως μέσα σε ένα ομιχλώδες τοπίο, υπάρχει μια σταθερή παράμετρος που σφραγίζει όχι μόνο την
παρούσα συγκυρία, αλλά συνολικότερα την νέα εποχή.
ΥΓ1. Ποτέ δεν απασχόλησε τους ισχυρούς ότι κάθε μέρα στον πλανήτη πεθαίνουν περίπου 10.000
παιδιά από πείνα, ασθένεια και πόλεμο.
ΥΓ2. Ο covid19 έσπασε το περιτύλιγμα και θα φανούν τα παγκόσμια προβλήματα που αφορούν
την ενέργεια, την υγεία και το δημογραφικό του πλανήτη μας.
ΥΓ3. Η πανδημία το Μάρτιο κλείνει χρόνο και τότε θα κάνουμε ταμείο στο πρόβλημα. Υπομονή και
προσοχή μέχρι τότε. Πάντα όμως οι υπερβολές δημιουργούν αδικίες και λάθη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
