 |
|
|  Σάββατο 19/12
Σελίνα Γκόμεζ, Lizzo, Λίλι Κόλινς βραβεύτηκαν από την φιλοζωική οργάνωση PETA
AΠΕ-ΜΠΕ
Η οργάνωση Άνθρωποι για την Ηθική Μεταχείριση των Ζώων (PETA) ανακοίνωσε τους νικητές των ετήσιων βραβείων Libby, με τα οποία τιμά διάσημους για τη δέσμευσή τους να προστατεύουν τα δικαιώματα των ζώων.
Το Libby Award είναι η σύντομη μορφή της λέξης «liberation» (απελευθέρωση), αφορά την απελευθέρωση των ζώων και οι διακρίσεις απονέμονται προς τιμήν προσωπικοτήτων, προϊόντων και brands που κάνουν την υπέρβαση για τα ζώα.
Οι νικητές των φετινών βραβείων Libby είναι οι τραγουδίστριες Lizzo και Σελίνα Γκόμεζ και οι ηθοποιοί Μιγκέλ Μπερναρντό, Μάντελιν Πετς, Λίλι Κόλινς καθώς και ο YouTuber Γκρέισον Ντόλαν, οι οποίοι είτε αποτέλεσαν παράδειγμα προς μίμηση ως vegan, είτε δημιούργησαν σειρά μακιγιάζ που παράγεται χωρίς δοκιμές σε ζώα, ή προέτρεψαν τους θαυμαστές τους να μποϊκοτάρουν τη SeaWorld και τα πάρκα ψυχαγωγίας της με σόου με δελφίνια και φάλαινες, ή μίλησαν κατά των selfie με τίγρεις, ή υιοθέτησαν ένα κουτάβι κατά τη διάρκεια της καραντίνας ή έσωσαν ένα παπάκι από πνιγμό, σύμφωνα με ανακοίνωση της PETA.
Η ράπερ Lizzo κέρδισε βραβείο στην κατηγορία Αγαπημένα Βίντεο Μαγειρικής Vegan για τις συνταγές της στο TikTok.
Η σειρά Rare Beauty της Σελίνα Γκόμεζ - η οποία δεν περιέχει ζωικά συστατικά και είναι πιστοποιημένη από την PETA ότι παράγεται χωρίς δοκιμές σε ζώα κέρδισε το βραβείο Αγαπημένης Vegan Σειράς Makeup.
Η πρωταγωνίστρια του «Riverdale» Μάντελιν Πετς κέρδισε το βραβείο Αγαπημένης Δημοσίευσης για Ζώα, χάρη σε μια ανάρτηση στο Instagram που υπενθυμίζει στους 21 εκατομμύρια ακόλουθούς της ότι «τα ζώα ανήκουν στην άγρια φύση» και οι τίγρεις που χρησιμοποιούνται ως διακοσμητικά για φωτογραφίες «απομακρύνονται από τις μητέρες τους» και «θα συνεχίσουν να βιώνουν μια άθλια ζωή σε αιχμαλωσία».
Η πρωταγωνίστρια της σειράς «Emily in Paris», Λίλι Κόλινς κέρδισε το βραβείο της Καλύτερης Ιστορίας Καραντίνας (Pawsitive Karantine Story) για την υιοθέτηση του νέου καλύτερου φίλου της, Ρέντφορντ από καταφύγιο ζώων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
