 |
|
|  Δευτέρα 21/12
Μπόρις Τζόρνταν
Ο πρώτος δισεκατομμυριούχος της κάνναβης
newmoney.gr,protothema.gr
Με την νομιμοποίηση της κάνναβης σε Ομοσπονδιακό επίπεδο στα επόμενα χρόνια να φαίνεται δεδομένη, δεκάδες εταιρείες αναμένουν την εκτόξευση της αξίας ολόκληρης της βιομηχανίας της κάνναβης.
Στις πρώτες ώρες μετά την πρώτη μέρα των αμερικανικών εκλογών, τα μέσα ενημέρωσης ήταν μπερδεμένα. Ακόμη και ο πιο άπειρος ρεπόρτερ γνώριζε πως τα αποτελέσματα θα αργούσαν να βγουν, μα και πάλι, το αρχικό μεγάλο προβάδισμα του Ντόναλντ Τραμπ έφερε ένα κύμα ανησυχίας και αβεβαιότητας.
Όμως ένα από τα λίγα πράγματα που γνωρίζαμε πολύ πριν ανακηρυχτεί ο πραγματικός νικητής της αναμέτρησης, ήταν ότι ο μεγάλος νικητής των εκλογών ήταν η μαριχουάνα.
Αφότου η Αριζόνα, η Μοντάνα, το Νιου Τζέρσεϊ και η Νότια Ντακότα ψήφισαν για την νομιμοποίηση της ψυχαγωγικής χρήσης της Κάνναβης και το Τενεσί για την φαρμακευτική, μένουν μόνο 15 από τις 50 πολιτείες που ακόμη απαγορεύουν την οποιαδήποτε χρήση της ουσίας.
Εκείνο το βράδυ, άσχετα με τις οποιεσδήποτε πολιτικές πεποιθήσεις του, ο Μπόρις Τζόρνταν, ο πρόεδρος και μεγαλομέτοχος της μεγαλύτερης εταιρείας κάνναβης στην Βόρεια Αμερική, έτριβε τα χέρια του. Όπως το όνομα του τόσο προφανέστατα μαρτυρά, ο Τζόρνταν είναι ένας Αμερικανός με ρωσική καταγωγή, που με το 30% που κατέχει στην Curaleaf, είναι ο πρώτος (νόμιμος) δισεκατομμυριούχος της μαριχουάνα.
Γεννημένος στην Νέα Υόρκη στα μέσα της δεκαετίας του 60’, σπούδασε Ρωσο-Αμερικανικές οικονομικές σχέσεις στο πανεπιστήμιο της πόλης. Ήξερε από τότε τι ήθελε να κάνει. Μετά από ένα σύντομο πέρασμα σε μία ανύπαρκτη, πλέον, επενδυτική φίρμα, μετακόμισε στην πατρίδα των παππούδων του. Αρχικά δούλεψε στην First Boston, το παράρτημα της Credit Suisse στην Ρωσία αφιερωμένο στις τραπεζικές επενδύσεις, αλλά δραστηριοποιήθηκε σε διάφορους τομείς.
Ο ίδιος δεν φαίνεται να αναφέρεται συχνά στις μέρες του στη Ρωσία, αλλά υπάρχουν αρκετές πληροφορίες ώστε τα χρόνια του εκεί να μη φαίνονται ιδιαίτερα ύποπτα. Ασχολήθηκε με ασφαλιστικές εταιρείες, την τηλεπικοινωνία και διάφορα είδη επενδύσεων, μα στην ουσία η αποστολή του ήταν να βοηθήσει στον εκσυγχρονισμό της νεοσύστατης Ρωσικής οικονομίας.
Το τι ακριβώς τον έκανε να γυρίσει στις ΗΠΑ δεν είναι σίγουρο, αλλά το γεγονός πως το net worth του (δύο δισεκατομμύρια σύμφωνα με το forbes) έχει πλέον 9 μηδενικά δικαιολογεί την απόφαση. Όπως επίσης και οποιαδήποτε πρόβλεψη γίνεται για το μελλοντικό μέγεθος της βιομηχανίας της κάνναβης.
Ο Τζόρνταν αγόρασε το 35% της Curaleaf το 2013, όταν αυτή ακόμη λεγόταν Pallia Tech, μέσω του επενδυτικού group Sputnik, το οποίο ίδρυσε ο ίδιος το 1998. Μέχρι και σήμερα, η εταιρεία είναι ακόμη στην φάση της ανάπτυξης, όπως, άλλωστε και ολόκληρη η βιομηχανία στην οποία δραστηριοποιείται.
Αυτήν την στιγμή, η Curaleaf λειτουργεί 96 «καταστήματα» ή επίσημα κλινικές και έχει 23 καλλιέργειες σε αρκετές διαφορετικές πολιτείες. Πλέον, η Curaleaf θεωρείται η μεγαλύτερη εταιρεία στον τομέα της σε ολόκληρη την Βόρεια Αμερική, μα για να φτάσει σε αυτή τη θέση χρειάστηκε να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη. Μόνο το 2019, αγόρασε δύο εταιρείες έναντι συνολικά 1,2 δισεκατομμύρια. Αυτό, φυσικά, σημαίνει πως η επιχείρηση δεν είναι ακόμη κερδοφόρα, μα αν οι αμερικανοί ψηφοφόροι συνεχίσουν να έχουν τόσο θετική στάση απέναντι στην μαριχουάνα, τότε το μέλλον είναι λαμπρό για την Curaleaf.
Αυτή την στιγμή, μόνο το 5-7% των αμερικανικών νοικοκυριών καταναλώνουν προϊόντα κάνναβης, όμως αυτός ο αριθμός αναμένεται να αυξηθεί, με τις τωρινές προβλέψεις να αναμένουν την νόμιμη βιομηχανία της μαριχουάνα να αξίζει 100 δισεκατομμύρια δολάρια το 2030.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
