 |
|
|  Πέμπτη 24/12
Colin Huang: Aπο το μηδέν έκανε περιουσία 49 δισ. δολαρίων
newmoney.gr,protothema.gr
Στη Σαγκάη, την χαοτική μεγαλούπολη των 34 εκατομμυρίων κατοίκων, θα βρείτε το Greenland business building. Παρότι έχει 23 ορόφους, το κτίσμα μάλλον δεν θα σας τραβήξει την προσοχή. Άλλωστε, υπάρχουν εκατοντάδες ψηλά κτίρια και αρκετά από αυτά δείχνουν πιο προσεγμένα, όμως το κτήριο Greenland στεγάζει αρκετές εταιρείες, με συνολική αξία εκατοντάδες εκατομμύρια.
Όλων των ειδών τα προϊόντα αποστέλλονται από εκεί και τελικά καταλήγουν ακόμη και στις πιο απόμακρες γωνίες του πλανήτη. Και οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό το κτήριο, όλες οι διαφορετικές εταιρείες και όλοι οι υπάλληλοι, σχετίζονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, με έναν και μόνο άνδρα. Τον Colin Zheng Huang, που ίδρυσε την Pinduoduo, μία… ιδιαίτερη εταιρεία e-commerce, της οποίας η αξία εκτοξεύτηκε την φετινή χρονιά. Αυτή τη στιγμή, η αξία της υπολογίζεται στα 170 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ η προσωπική περιουσία του Huang αγγίζει τα 49 δισεκατομμύρια δολάρια.
Όμως παρά τον τεράστιο πλούτο του, στα χαρτιά, ο Zheng δεν έχει στην κατοχή του και τόσα πολλά περιουσιακά στοιχεία. Αλλά φαίνεται να γνωρίζει μία 69χρονή κυρία, που μένει στην αγροτική επαρχία Νινγκσιά, η οποία για κάποιον λόγο είναι μεγαλομέτοχος σε αρκετές από τις εταιρείες του. Ακόμη και στην περίπτωση της αγαπημένης του Pinduoduo δεν κράτησε τις μετοχές του. Τις παραχώρησε όλες στον συνεργάτη και φίλο του από το κολλέγιο, Chein Lee, πριν την είσοδο της επιχείρησης στο χρηματιστήριο, το 2018. Και πάλι όμως, ο Zheng παραμένει ένας από τους πλουσιότερους άνδρες στην Κίνα, σε μια χώρα, όπου οι εύποροι συνηθίζουν να δηλώνουν τα υπάρχοντα τους στο όνομα συγγενών και φίλων. Σίγουρα όμως ο Zheng δεν μεγάλωσε πλούσιος.
Γεννήθηκε ακριβώς πριν τέσσερις δεκαετίες στην πόλη Χανγκτσόου, γνωστή ως η γενέτειρα του κολοσσού Ali Baba, από γονείς που εργάζονταν σε εργοστάσια. Σαν έφηβος διακρίθηκε σε έναν διαγωνισμό μαθηματικών και κέρδισε υποτροφία σε ένα αρκετά επιλεκτικό σχολείο ξένων γλωσσών. Αρχικά δεν του άρεσε ο τίτλος, ήθελε κάτι πιο πρακτικό, μα τελικά πήρε την απόφαση να αλλάξει σχολείο και ήταν μία από τις καλύτερες στην ζωή του. Σε αντίθεση με την συντριπτική πλειοψηφία των συνομηλίκων του, είχε έντονη επαφή με τον έξω κόσμο. Στα τέλη της δεκαετίας του 90’ σπούδασε υπολογιστικά προγράμματα, όντας πάλι προνομιούχος γιατί είχε πρόσβαση στο διαδίκτυο. Έπειτα έκανε το μεγάλο ταξίδι, στην άλλη μεριά του Ειρηνικού. Ωστόσο, δεν σπούδασε σε καμία από τις δύο πολυδιαφημισμένες ακτές, αλλά στο πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison. Ακολούθησε η πρακτική του στην Microsoft και όπως ο ίδιος παραδέχεται, μία πολύ σπάνια ευκαιρία να δουλέψει στην Google, την οποία φυσικά άρπαξε. Δεν έμεινε πολύ, μόνο τρία χρόνια, αλλά το διάστημα αυτό ήταν αρκετό για να δει τον τραπεζικό του λογαριασμό να αυξάνεται ραγδαία μετά την IPO του τεχνολογικού γίγαντα. Αποφάσισε να παραιτηθεί το 2007, για να ιδρύσει την δική του επιχείρηση. Τελικά, θα ίδρυε παραπάνω από μία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
