 |
|
|  Πέμπτη 7/1
Τζιμ Ακόστα: Ο δημοσιογράφος που «έφαγε πόρτα» από τον Λευκό Οίκο λέει ότι ο Τραμπ «τα έχει χαμένα»
Associated Press,protothema.gr
«Τα έχει χαμένα» ο Ντόναλντ Τραμπ; Οι χθεσινές αντιφατικές του δηλώσεις, όταν από τη μία καλούσε τους διαδηλωτές που πολιόρκησαν το Καπιτώλιο, να «πάνε σπίτι», αλλά από την άλλη τους... χάιδευε τ' αυτιά, λέγοντας ότι τους «έκλεψαν τη νίκη» και πως ο ίδιος τους «αγαπάει», θα μπορούσαν ίσως να οδηγήσουν σε ένα τέτοιο συμπέρασμα.
Σύμφωνα με πηγή που επικαλείται το CNN, ο Ντόναλντ Τραμπ έχει βγει «εκτός ελέγχου», καθώς δεν μπορεί να αποδεχτεί την ήττα τους στις εκλογές. Ο ανταποκριτής του CNN στον Λευκό Οίκο, Τζιμ Ακόστα, αναφέρει πως πηγή του, που έχει καθημερινή επαφή με τον Τραμπ, του είπε πως ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ έχει «ψυχολογικά τραύματα» από την ήττα του στις εκλογές και γενικότερα «τα έχει χαμένα».
«Μίλησα με άνθρωπο που μιλά συχνά με τον πρόεδρο και πιστεύει ότι ο πρόεδρος τα έχει χάσει εντελώς. Η φράση που χρησιμοποίησε ήταν πως "τα έχει χαμένα". Και πιστεύει πως έχει ψυχολογικά τραύματα από την ήττα του στις εκλογές και πως μόνο γι’ αυτό μιλάει όλη την ώρα. Δεν σκέφτεται τίποτε άλλο» ανέφερε χαρακτηριστικά ο δημοσιογράφος του CNN.
Νωρίτερα, οι Δημοκρατικοί ζήτησαν από τον Μάικ Πενς να επικαλεστεί την 25η Τροπολογία και να καθαιρέσει τον Τραμπ, χαρακτηρίζοντάς τον «ψυχικά άρρωστο» και «ανίκανο» να δεχτεί το εκλογικό αποτέλεσμα. Και η πληροφορία που μετέφερε η πηγή προσκείμενη στον Αμερικανό πρόεδρο, αναφέρει πως ο Τραμπ δεν έχει το μυαλό να συζητήσει για τίποτα άλλο.
Αξίζει πάντως να επισημανθεί ότι ο Τζιμ Ακόστα έχει προκαλέσει στο παρελθόν την οργή του Ντόναλντ Τραμπ, έπειτα απ΄πο την θυελλώδη αντιπαράθεση που είχαν σε συνέντευξη Τύπου του Αμερικανού προέδρου, με αποτέλεσμα να εκδιωχθεί από τον Λευκό Οίκο -του αφαιρέθηκε η διαπίστευση, για να του επιστραφεί ωστόσο στη συνέχεια, τον Νοέμβριο του 2018.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
