 |
|
|  Τρίτη 26/1
Σε κάθειρξη 8 ετών,για διαφθορά,καταδικάσθηκε ο πρώην αντιπρόεδρος τού Ισημερινού, Χόρχε Γκλας
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Ο πρώην αντιπρόεδρος του Ισημερινού, Χόρχε Γκλας, ο οποίος έχει ήδη φυλακιστεί στο πλαίσιο του σκανδάλου διαφθοράς της βραζιλιανικής κατασκευαστικής εταιρείας Odebrecht, καταδικάστηκε εκ νέου να εκτίσει κάθειρξη οκτώ ετών, καθώς κρίθηκε ένοχος για κατάχρηση δημοσίου χρήματος εντός των ορίων της σύναψης σύμβασης για την εκμετάλλευση πετρελαϊκού κοιτάσματος, ανακοίνωσε δικαστήριο χθες Δευτέρα.
Η ετυμηγορία των μελών του δικαστηρίου κάνει λόγο για «ενοχή» του πρώην αντιπροέδρου, που αντιμετώπιζε την κατηγορία της «συνέργειας σε κατάχρηση», κι αναφέρει ακόμη πως του επιβάλλεται η ποινή της «στέρησης της ελευθερίας του για οκτώ χρόνια».
Ο Χόρχε Γκλας κρίθηκε συνένοχος με τους πρώην υπουργούς Ενέργειας Ουίλσον Παστόρ και Κάρλος Παρέχα. Και οι τρεις θα υποχρεωθούν εξάλλου να καταβάλουν πρόστιμα ύψους ως και πέντε εκατομμυρίων δολαρίων «ανάλογα με τη συμμετοχή τους» στην κατάχρηση.
Κατά την εισαγγελία, το δημόσιο υπέστη ζημία ύψους 28 εκατ. δολαρίων εξαιτίας παρατυπιών στην εκχώρηση άδειας για την εκμετάλλευση πετρελαϊκού κοιτάσματος.
Ο Χόρχε Γκλας, αντιπρόεδρος του Ισημερινού (2013-2017) επί των ημερών του σοσιαλιστή προέδρου Ραφαέλ Κορέα (2006-2017), ανέλαβε να διαχειριστεί στρατηγικούς τομείς της οικονομίας της χώρας. Διατηρήθηκε αρχικά στη θέση του από τον διάδοχο του κ. Κορέα, τον Λενίν Μορένο.
Όμως παύθηκε και κατόπιν δικάστηκε για σύσταση και συμμορία στο πλαίσιο του σκανδάλου της Οντεμπρέχτ, προτού να καθαιρεθεί οριστικά και αμετάκλητα τον Ιανουάριο του 2018. Εκτίει ποινή κάθειρξης έξι ετών αφού δικαστήριο αποφάνθηκε πως έλαβε εκατομμύρια δολάρια σε δωροδοκίες από πλευράς της βραζιλιανικής κατασκευαστικής.
Τόσο ο Χόρχε Γκλας όσο και ο Ραφαέλ Κορέα, ο οποίος ζει στο Βέλγιο, έχουν επίσης καταδικαστεί να εκτίσουν ποινή οκτώ ετών κάθειρξης στο πλαίσιο άλλης υπόθεσης διαφθοράς. Ο πρώην πρόεδρος καταγγέλλει τον «διωγμό» τους για πολιτικούς λόγους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
