 |
|
|  Tρίτη 2/2
Τι άνθρωποι ειναι αυτοί,Θεέ μου;
Πληρώνουν και σκοτώνουν άγρια ζώα για... αναψυχή!!!
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Όποιος θέλει να «απολαύσει» τη θανάτωση ενός άγριου ζώου πυροβολώντας χάριν παιδιάς πχ έναν νεροβούβαλο, θα πρέπει να πληρώσει 4.000 δολάρια.
Για μια ζέβρα 5.500 δολ. Η γαζέλα είναι πιο ακριβή, καθώς η εκτέλεσή της κοστίζει 10.000 δολ. Αλλά η πελατεία του Ox Ranch στο Τέξας των ΗΠΑ δεν φείδεται χρημάτων προκειμένου να επιδοθεί στο χόμπι της σκοποβολής σε ζωντανούς στόχους και της φόνευσης εξωτικών θηραμάτων.
Το Ox Ranch προσφέρει μια απόδραση βγαλμένη απευθείας από τα όνειρα του λάτρη των όπλων και οποιουδήποτε αντλεί ευχαρίστηση σκοτώνοντας ζώα.
Σε μια έκταση 73 τετ. χιλιομέτρων, υπό απολύτως ελεγχόμενες συνθήκες αλλά με σχετική ελευθερία, διαβιούν και κυκλοφορούν δεκάδες είδη πανίδας.
Στην πλειονότητά τους, πρόκειται για ζώα άγρια και ενίοτε σπάνια. Ωστόσο, η θανάτωσή κάποιων εξ αυτών είναι η παροχή που προσελκύει τη μάζα των επισκεπτών.
Μάλιστα, οι κυνηγοί και οπλόφιλοι είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν όσο όσο, όχι μόνο για να φονεύσουν το ζώο της αρεσκείας τους, αλλά και για να εξασκηθούν στην σκοποβολή.
Στο πεδίο βολής του Ox Ranch μπορεί κάποιος να ρίχνει σε σταθερούς και κινούμενους στόχους, με καραμπίνες αλλά και πιο ιδιαίτερα πυροβόλα, όπως ημιαυτόματα. Εκεί όμως που οι θιασώτες της κουλτούρας των όπλων αναριγούν από συγκίνηση και ενθουσιασμό, είναι όταν τους δίνεται η ευκαιρία να οδηγήσουν ένα κανονικό τανκ.
Όλες οι υπηρεσίες που παρέχει το Ox Ranch στο πακέτο φιλοξενίας του πληρώνονται, σε τιμές ανάλογα με την πρωτοτυπία ή και τη μοναδικότητα της εμπειρίας που επιλέγει ο πελάτης.
Ενδεικτικά, για το σαφάρι των μεγαλόσωμων, ερυθρών καγκουρό που παρεπιδημούν στο Ox Ranch, ο φιλοξενούμενος μπορεί να σκοτώσει το ζωάκι της επιλογής του με οποιοδήποτε όπλο επιθυμεί (από καραμπίνα και τυφέκιο ή πυροβόλο χειρός έως βαλίστρα).
Η διεύθυνση απαλύνει τις όποιες τύψεις του επισημαίνοντας ότι τα καγκουρό, ασχέτως εάν στην πατρίδα τους, την Αυστραλία η θήρα για λόγους αναψυχής απαγορεύεται, δεν είναι είδος υπό εξαφάνιση. Αντιθέτως, ο πληθυσμός τους ανέρχεται σε 60 εκατ. άτομα παγκοσμίως.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
