 |
|
|  Τετάρτη 10/2
Η πρώτη 3D εκτυπωμένη Ribeye μπριζόλα είναι γεγονός
newmoney.gr,protothema.gr
Ισραηλινή εταιρεία start-up παρασκεύασε την πρώτη μπριζόλα Ribeye στον κόσμο χωρίς να έχει προηγηθεί σφαγή του ζώου εκτυπώνοντας ζωντανά κύτταρα.
Η Aleph Farms «κατασκεύασε» μια μπριζόλα Ribeye χρησιμοποιώντας την τεχνολογία της τρισδιάστατης «βιο-εκτύπωσης» πραγματικών κυττάρων αγελάδας – ένα επίτευγμα που ενισχύει τις φιλοδοξίες της ισραηλινής start-up να επεκταθεί στην «παραγωγή» και άλλων μερών βοείου κρέατος.
Η Aleph Farms σε συνεργασία με τη σχολή βιοϊατρικής μηχανικής του Τεχνολογικού Ινστιτούτου του Ισραήλ, παρασκεύασε την «πρώτη μπριζόλα Rib eye χωρίς σφαγή στον κόσμο», όπως αναφέρεται σε ανακοίνωσή της. Η εταιρεία χρησιμοποιεί την τεχνολογία της εκτύπωσης ζωντανών κυττάρων τα οποία επωάζει προκειμένου να διαφοροποιηθούν και να αποκτήσουν την υφή και τις ιδιότητες μιας μπριζόλας όπως την γνωρίζουμε.
«Με τη συγκεκριμένη μέθοδο ενσωματώνονται μυς και λίπος παρόμοια με το σφαγμένο αντίστοιχό του», ανακοίνωσε η Aleph Farms, προσθέτοντας ότι το προϊόν διαθέτει τα ίδια χαρακτηριστικά «μιας νόστιμης τρυφερής, ζουμερής μπριζόλας Ribeye που θα αγοράζατε από τον χασάπη».
Παρότι στα σπάργανα η παραγωγή κρέατος στο εργαστήριο θα μπορούσε να παρέχει στους καταναλωτές τη γεύση και τις θρεπτικές ιδιότητες του βοείου κρέατος χωρίς να απαιτείται η σφαγή του ζώου. Η αυξανόμενη ζήτηση για εναλλακτικά κρέατα έχει αυξήσει τις πωλήσεις για μπιφτέκια και λουκάνικα που παρασκευάζονται τεχνητά («καλιεργούνται»).
Η Aleph Farms ανακοίνωσε ότι πλέον μπορεί να παράγει οποιοδήποτε είδος μπριζόλας και σχεδιάζει να επεκτείνει την παραγωγή της για ποιοτικά προϊόντα κρέατος. Η εταιρεία είχε ανακοινώσει πέρυσι τη συνεργασία της με τη Mitsubishi για να προμηθεύσει την Ιαπωνία με βόειο κρέας εργαστηρίου ενώ το 2019 η εταιρεία είχε αναπτύξει κύτταρα βοοειδών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
