 |
|
|  Δευτέρα 1/3
Νεαρός κατήγγειλε μοναχό,στην Κύπρο, για σεξουαλική παρενόχληση από τα 12 του και για σχεδόν 10 χρόνια
politis.com.cy,protothema.gr
Μια σοβαρή καταγγελία για σεξουαλική παρενόχληση στους κόλπους τους εκκλησίας είδε πρόσφατα το φως την δημοσιότητας στην Κύπρο. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Πολίτης, ένας 27χρονος άνδρας κατήγγειλε στην αστυνομία την συστηματική του παρενόχληση από μοναχό, από την ηλικία των 12 ετών και σχεδόν για 10 συνεχόμενα χρόνια. Ειδικότερα, πρόκειται για Κύπριο μοναχό, που ζει σε μοναστήρι στην Ελλάδα, και ο οποίος επισκέπτεται την Κύπρο κατά διαστήματα, εδώ και πολλά χρόνια, και εξομολογεί μικρούς και μεγάλους κατ’ οίκον.
Σύμφωνα με την καταγγελία του νεαρού οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις λάμβαναν χώρα κατά την διάρκεια της εξομολόγησης, όταν έμεναν οι δυο τους. Τότε ο μοναχός ζητούσε επίμονα να μάθει λεπτομέρειες για τις σεξουαλικές σκέψεις του εξομολογούμενου. «Το θέμα πήγαινε πάντα σε σεξουαλικού τύπου ερωτήσεις. Συγκεκριμένα, με ρωτούσε πότε αυνανίζομαι, κάθε πόσο, πού, τι σκέφτομαι όταν αυνανίζομαι, αν βλέπω πορνό, εάν έχω αγόρι και ομοφυλοφιλικές τάσεις, αν αυνανίζομαι με φίλους», εξηγεί ο 27χρονος στην εφημερίδα, διευκρινίζοντας ότι ο μοναχός δεν αρκούνταν ποτέ σε σύντομη απάντηση αλλά ήθελε «διήγηση, περιγραφή».
«Δεν ήταν ερώτηση-απάντηση και να τελειώνει εκεί η συζήτηση. Έβλεπα το στόμα του και καταλάβαινα ότι ένιωθε ικανοποίηση, ηδονή. Με παρενόχλησε σεξουαλικά και στην Ελλάδα. Ναι, συνέβη 3-4 φορές, τότε που τον επισκεπτόμασταν οικογενειακώς και εξομολογούμασταν κιόλας, ο καθένας μόνος του, σε κελί ή και στο γραφείο του», προσθέτει σήμερα ο νεαρός.
Μάλιστα, όπως αποκάλυψε ο νεαρός στην εφημερίδα, ο εν λόγω μοναχός επεδίωκε και την σωματική επαφή ενώ πολλές φορές τον αγκάλιαζε και τον φιλούσε στο στόμα, χωρίς την συναίνεση του. «Ήταν τρία πράγματα η σωματική παρενόχληση. Κατά τη διάρκεια της εξομολόγησης, ήταν τόσο κοντά μου, που αγγίζονταν τα γόνατά μας, τόσο κοντά. Ναι, το επεδίωκε να κάθεται τόσο πολύ κοντά μου, ήθελε να με αγγίζει, να έχει φυσική επαφή μαζί μου. Μετά το τέλος της εξομολόγησης ερχόταν και με αγκάλιαζε πάρα πολύ σφικτά, για αρκετή ώρα, χωρίς τη συναίνεσή μου, χωρίς να με ρωτήσει, χωρίς εγώ να κάμω κάποια κίνηση που να δείχνω ότι δέχομαι να με αγκαλιάζει. Και με φιλούσε και στο στόμα με την αγκαλιά. Με φιλί διαρκείας, δεν ήταν πεταχτό φιλί. Και μου έλεγε πόσο με αγαπά, πόσο με πεθύμησε, να μιλούμε πιο συχνά. Με φώναζε @@@ούι του. Ενόσω με αγκάλιαζε ένιωθα το πέος του ερεθισμένο. Ήμουν μόνον 12 χρόνων και αυτό κράτησε σχεδόν μια δεκαετία, μέχρι τα 21 μου»,
αναφέρει χαρακτηριστικά.
Ο 27χρονος επισημαίνει ότι από το 2019 μέχρι πρόσφατα προσπαθούσε να επικοινωνήσει με αυτόν τον άνθρωπο, προκειμένου να τον ρωτήσει «γιατί έκανε αυτά τα πράγματα», και να πάρει εξηγήσεις. «Έκανα πάρα πολλές προσπάθειες. Αλλά, από τη στιγμή που μίλησα, αυτός εξαφανίστηκε. Το καλοκαίρι του 2020 αποφάσισα και πήγα σε ψυχολόγο, και ακόμα πάω. Ήμουν ψυχολογικά ράκος. Τις λίγες φορές που κατάφερα να επικοινωνήσω μαζί του και να του ζητήσω εξηγήσεις, με χλεύαζε, δικαιολογούσε τις πράξεις του και μου έλεγε ότι επιτρέπονται αυτά τα πράγματα στην εξομολόγηση και ότι ήθελε το καλό μου».
Αξίζει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με την σοκαριστική καταγγελία, παρόμοια εμπειρία είχε και ο νεαρότερος αδερφός του θύματος, ενώ ανάλογη μαρτυρία υπάρχει και από τρίτο άτομο. Για την υπόθεση ενημερώθηκε από το 2020 ανώτερος ιερωμένος στην Ελλάδα - αφού ο μοναχός ζει πλέον σε μοναστήρι στην Ελλάδα- ο οποίος ωστόσο απέρριψε τις καταγγελίες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
