 |
|
|  Τρίτη 2/3
Πρώην προέδρος του Περού δικάζεται για «εξαναγκαστικές στειρώσεις» χιλιάδων γυναικών
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Η δίκη του πρώην προέδρου του Περού, Αλμπέρτο Φουχιμόρι, για τις «εξαναγκαστικές στειρώσεις» χιλιάδων γυναικών που ανήκαν στα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού της χώρας της Λατινικής Αμερικής, συμπεριλαμβανομένων χιλιάδων που ανήκαν σε φυλές αυτοχθόνων, από το 1996 μέχρι το 2000, άρχισε χθες Δευτέρα στη Λίμα.
Ο Φουχιμόρι, αρχηγός του κράτους από το 1990 ως το 2000, τρεις πρώην υπουργοί Υγείας καθώς και άλλοι πρώην αξιωματούχοι διώκονται για την πρόκληση σοβαρών βλαβών «στη ζωή και στην υγεία» γυναικών, «σοβαρών τραυματισμών και κατάφωρων παραβιάσεων των ανθρώπινων δικαιωμάτων».
Η κυβέρνηση είχε αρχίσει την περίοδο εκείνη πρόγραμμα οικογενειακού προγραμματισμού που προέβλεπε την απολίνωση των σαλπίγγων γυναικών, θεωρητικά σε εθελοντική βάση. Η πολιτική αυτή είχε σκοπό τη μείωση της γεννητικότητας και, κατά συνέπεια, την προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης.
Κατά επίσημες εκτιμήσεις, 272.028 Περουβιανές υποβλήθηκαν σε επεμβάσεις περίδεσης των σαλπίγγων. Εξ αυτών, οι 2.074 έχουν καταθέσει προσφυγές στη δικαιοσύνη διότι υποχρεώθηκαν να υποβληθούν στις επεμβάσεις αυτές. Επισήμως είναι γνωστό ότι 18 από τις γυναίκες πέθαναν εξαιτίας επιπλοκών των επεμβάσεων.
Ο πρώην πρόεδρος, ιαπωνικής καταγωγής, σήμερα 82 ετών, που εκτίει ποινή κάθειρξης 25 ετών για διαφθορά και σωρεία παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν συμμετείχε στην πρώτη ακροαματική διαδικασία, που διεξήχθη ψηφιακά. Τυπικά δεν είναι υποχρεωμένος να συμμετάσχει σε όλες τις ακροαματικές διαδικασίες της δίκης του, η οποία ενδέχεται να διαρκέσει μήνες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
