 |
|
|  Τρίτη 2/3
Παρά την πανδημία, ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων έκανε άλμα στην Κίνα
AΠΕ-ΜΠΕ
Η Κίνα δεν είχε ποτέ τόσους δισεκατομμυριούχους παρά την πανδημία που κλονίζει την παγκόσμια οικονομία και η χώρα υπερβαίνει πλέον σε αριθμό δισεκατομμυριούχων τις δύο επόμενες στον κατάλογο μαζί, η μία από τις οποίες είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με μια κατάταξη που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.
Πρώτη χώρα που επλήγη στα τέλη του 2019 από τον νέο κορονοϊό που παρέλυσε την οικονομία της, η Κίνα είναι επίσης η πρώτη που συνήθλε και ξαναβρήκε τον δρόμο της ανάπτυξης.
Και παρά τα χωρίς προηγούμενο μέτρα εγκλεισμού που επιβάρυναν τη δραστηριότητα στις αρχές του 2020, η Κίνα είδε πέρυσι τον αριθμό των δισεκατομμυριούχων της σε δολάρια να μεγαλώνει, σύμφωνα με τον ετήσιο κατάλογο του γραφείου Hurun.
Ο γίγαντας της Ασίας αριθμεί σήμερα 253 δισεκατομμυριούχους περισσότερους και κυριαρχεί ευρέως στην παγκόσμια κατάταξη έχοντας πλέον 992 υπερπλούσιους (περιλαμβανομένου του Χονγκ Κονγκ).
Σε αριθμό, οι ΗΠΑ είναι δεύτερες με 696 δισεκατομμυριούχους, αλλά οι τρεις μεγαλύτερες περιουσίες παγκοσμίως παραμένουν αμερικανικές και γαλλική: 197 δισεκ. δολάρια για τον Ίλον Μασκ, το αφεντικό της Tesla, μπροστά από τον Τζεφ Μπέζος (Amazon) και τον Μπερνάρ Αρνό (LVMH).
Η Ινδία είναι η τρίτη χώρα στον κόσμο που έχει τον μεγαλύτερο αριθμό δισεκατομμυριούχων (177).
Ο πλουσιότερος άνθρωπος στην Κίνα είναι πλέον το διακριτικό αφεντικό μιας γιγάντιας εταιρείας εμφιαλωμένου ύδατος, ο Ζονγκ Σανσάν, ο οποίος ένα χρόνο νωρίτερα δεν περιλαμβανόταν στην κατάταξη των 100 μεγαλύτερων περιουσιών στον κόσμο. Η περιουσία του υπολογίζεται σε 85 δισεκ. δολάρια (70,71 δισεκ. ευρώ) μετά την είσοδο πέρυσι στο Χρηματιστήριο της εταιρείας του, της Nongfu Spring.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
