 |
|
|  Τετάρτη 3/3
Διαβάστηκε σφραγισμένο γράμμα τριών αιώνων χωρίς να ανοιχτεί, χάρη σε ψηφιακό «ξεδίπλωμα»
AΠΕ-ΜΠΕ
Για πρώτη φορά στον κόσμο μια διεθνής ομάδα ερευνητών κατάφερε να διαβάσει ένα σφραγισμένο ευρωπαϊκό γράμμα από το τέλος του 17ου αιώνα, χωρίς να σπάσουν τη σφραγίδα του από κερί, να το ανοίξουν ή να του προξενήσουν την παραμικρή ζημιά. Η ανάγνωση έγινε με ψηφιακό τρόπο και επιτεύχθηκε με τη βοήθεια ενός σαρωτή ακτίνων-Χ που χρησιμοποιείται στην οδοντιατρική έρευνα και ενός ειδικού αλγόριθμου.
Το «εικονικό ξεδίπλωμα» επέτρεψε στους επιστήμονες να διαβάσουν το περιεχόμενο του γράμματος που παρέμενε κλειστό εδώ και τρεις αιώνες. Ο άκρως ευαίσθητος σαρωτής μικροτομογραφίας ακτίνων-Χ δημιουργήθηκε από το εργαστήριο οδοντιατρικής έρευνας στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου. Οι ερευνητές από τη Βρετανία, τις ΗΠΑ και την Ολλανδία, οι οποίοι απαρτίζουν την ερευνητική ομάδα «Unlocking History» (Ξεκλειδώνοντας την Ιστορία), με επικεφαλής τον καθηγητή Γράχαμ Ντέηβις του ίδιου πανεπιστημίου και την Τζάνα Νταμπρόγκλιο του ΜΙΤ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Communications».
Η ιατρική τεχνολογία σάρωσης, η οποία αξιοποιήθηκε στο πεδίο του πολιτισμού, έδωσε τη δυνατότητα στους ερευνητές να δουν μικροσκοπικά ίχνη μετάλλου από το μελάνι που χρησιμοποιήθηκε για το γράμμα. Στη συνέχεια, κατέστη δυνατό να σαρωθούν τρισδιάστατες εικόνες, οι οποίες -με τη βοήθεια ενός νέου υπολογιστικού αλγόριθμου τεχνητής νοημοσύνης- μετατράπηκαν σε γράμματα. Έτσι αποκαλύφθηκε πλήρως το περιεχόμενό του, παρόλο που το κλειστό γράμμα παρέμεινε άθικτο.
Το γράμμα είχε γραφτεί στις 31 Ιουλίου 1697 και περιέχει μια παράκληση από τον Γάλλο νομικό Ζακ Σενάκ προς τον ξάδελφο του Πιέρ Λε Περ, ένα Γάλλο έμπορο στη Χάγη, να του στείλει ένα αντίγραφο επίσημου πιστοποιητικού θανάτου κάποιου συγγενούς του. Το γράμμα αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης συλλογής με την ονομασία «Brienne» περίπου 2.600 γραμμάτων που στάλθηκαν μεταξύ 1689-1706 από όλη την Ευρώπη σε κατοίκους της Χάγης χωρίς ποτέ -για διάφορους λόγους- να παραδοθούν στους παραλήπτες και από τα οποία σχεδόν τα 600 παραμένουν αδιάβαστα μέχρι σήμερα. Η συλλογή διασώθηκε από τον επικεφαλής του ταχυδρομείου της ολλανδικής πόλης Simon de Brienne και δωρήθηκε στο ταχυδρομικό μουσείο της το 1926.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
