 |
|
|  Πέμπτη 4/3
Ενω εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν απο την πείνα...
....το 17% όλου του φαγητού στη Γη πετιέται στα σκουπίδια χωρίς να καταναλωθεί
AΠΕ-ΜΠΕ
Περίπου 931 εκατομμύρια τόνοι φαγητού ή το 17% της συνολικής ποσότητας
τροφίμων, διαθέσιμων στους καταναλωτές παγκοσμίως, κατέληξαν στα
σκουπίδια των νοικοκυριών, των εστιατορίων και άλλων υπηρεσιών το
2019, χωρίς να καταναλωθούν, σύμφωνα με μία νέα μελέτη επιστημόνων των
Ηνωμένων Εθνών. Το 61% των πεταμένων τροφών προήλθε από τα νοικοκυριά,
το 26% από τις διάφορες υπηρεσίες τροφίμων και το 13% από τα
καταστήματα εστίασης.
Εκτιμάται ότι, ανά κεφαλή σε παγκόσμιο επίπεδο, ένας άνθρωπος πετάει
στα σκουπίδια κάθε χρόνο 121 κιλά τροφίμων, με τα 74 κιλά από αυτά να
πετιούνται από τον τομέα των νοικοκυριών. Στην Ελλάδα, η σπατάλη
φαίνεται να είναι μεγαλύτερη από τον μέσο παγκόσμιο όρο, αφού
εκτιμάται ότι ανά κεφαλή, ετησίως, πετιούνται από τα ελληνικά
νοικοκυριά 142 κιλά διαθέσιμου φαγητού που δεν καταναλώνεται, καθώς,
επίσης, άλλα επτά κιλά ανά κεφαλή κάθε χρόνο από τον τομέα της
εστίασης (αν και τα διαθέσιμα στοιχεία για τη χώρα μας θεωρούνται
μάλλον μέτριας αξιοπιστίας).
Η έρευνα τονίζει ότι έως τώρα είχε υποτιμηθεί η έκταση της σπατάλης
και πως πρόκειται για πρόβλημα παγκόσμιο -πλέον- και όχι μόνο των πιο
πλούσιων χωρών, όπως ίσως θα υπέθεται κανείς. Σε χώρες μέσου και
χαμηλού εισοδήματος, επίσης, μία απρόσμενα μεγάλη ποσότητα τροφίμων
καταλήγει στα σκουπίδια. Η ποσότητα φρέσκων και επεξεργασμένων
τροφίμων που πετιούνται αντιστοιχεί σε 23 εκατομμύρια βαρυφορτωμένες
νταλίκες των 40 τόνων, αρκετές -αν έμπαιναν η μία πίσω από την άλλη-
για να κάνουν τον κύκλο της Γης επτά φορές.
Η νέα έκθεση «Food Waste Index Report 2021» του Προγράμματος
Περιβάλλοντος των Ηνωμένων Εθνών (UNEP) αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη
εκτίμηση για το πέταμα του αχρησιμοποίητου φαγητού στα σκουπίδια.
Αποκαλύπτει ότι σχεδόν σε κάθε χώρα, ανεξαρτήτως ύψους εθνικού
εισοδήματος, υπάρχει πρόβλημα σπατάλης τροφίμων. Ο κύριος «ένοχος»
είναι τα νοικοκυριά που πετούν σχεδόν το 11% των συνολικά διαθέσιμων
για κατανάλωση τροφίμων ή 569 εκατομμύρια τόνους και ακολουθούν οι
διάφορες υπηρεσίες τροφίμων (5% ή 244 εκατ. τόνοι) και τα εστιατόρια
και λοιπά καταστήματα εστίασης (2% ή 118 εκατ. τόνοι).
Αυτή η σπατάλη σε πλανητικό επίπεδο έχει -εκτός από τις
κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις- και μία περιβαλλοντική διάσταση,
καθώς εν μέσω κλιματικής αλλαγής περίπου το 8% ως 10% των παγκόσμιων
εκπομπών «αερίων του θερμοκηπίου» σχετίζονται με την τροφή που δεν
καταναλώνεται.
Με περίπου 690 εκατομμύρια ανθρώπους να υποφέρουν από πείνα το 2019,
αριθμός που αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά φέτος λόγω της πανδημίας
Covid-19, αλλά και με τρία δισεκατομμύρια ανθρώπους να μην έχουν την
οικονομική δυνατότητα για μία υγιεινή διατροφή, η μελέτη επισημαίνει
ότι οι καταναλωτές πρέπει να μειώσουν δραστικά τα φαγητά που πετάνε,
κυρίως στο σπίτι τους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
