 |
|
|  Πέμπτη 25/3
Κραυγή αγωνίας από τις γυναίκες στην Τουρκία
«Κρέμεται από μια κλωστή η ασφάλειά μας»
ΑΠΕ-ΜΠΕ,flashnews.gr
Η απόφαση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να αποσύρει την Τουρκία από την διεθνή Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις.
Εχοντας υποστεί σωματική κακοποίηση από τον πρώην σύντροφό της η Γιαγκμούρ Ντενλί βρήκε παρηγοριά στη δουλειά της θεραπεύοντας ζώα και ασφάλεια στην προστασία που της παρείχε η διεθνής Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, που πήρε το όνομά της από την πόλη όπου υπογράφηκε το 2011 και από την οποία αιφνιδιαστικά αποχώρησε ο πρόεδρος Ερντογάν.
Η Ντενλί είχε καταφύγει στην αστυνομία με φωτογραφίες από τους μώλωπες που έφερε και είχε κερδίσει περιοριστικά μέτρα για δύο μήνες εις βάρος του συντρόφου της.
“Το επίπεδο της βίας είχε αυξηθεί και είχε εξελιχθεί σε βασανιστήρια. Δεν ήταν εύκολο να χωρίσω με όλες τις απειλές και τις προσβολές και έτσι προσέφυγα στη δικαιοσύνη”, λέει στο Ρόιτερς η 33χρονη κτηνίατρος.
Ενώ οι εισαγγελείς εξέτασαν την υπόθεση της Ντενλί, όπως λέει η ίδια τα περιοριστικά μέτρα ανανεώθηκαν αυτομάτως με βάση τους όρους της διεθνούς Σύμβασης.
Τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου ο πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν αιφνιδίασε τους ευρωπαίους συμμάχους με μια εκτός προγράμματος ανακοίνωσή τους μέσα στη νύχτα ότι η Τουρκία αποσύρεται από την Σύμβαση την οποία είχε μάλιστα πρώτη υπογράψει.
“Η Σύμβαση ήταν πολύ χρήσιμη για μένα καθώς με βοήθησε να ξεπεράσω πολύ γρήγορα αυτή την κατάσταση. Τόσο με τα περιοριστικά μέτρα…όσο και με την γρήγορα δικαστική διαδικασία”, λέει η Ντενλί.
“Ενιωθα πιο ασφαλής, ένιωθα προστατευμένη. Σήμερα έχουμε μείνει όλες μετέωρες”.
Τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) δείχνουν ότι το 38% των γυναικών στην Τουρκία υφίστανται κάποια στιγμή στη ζωή τους βία από κάποιον σύντροφό τους, σε σχέση με το 25% που είναι το αντίστοιχο ποσοστό στην Ευρώπη.
Τα ποσοστά των γυναικοκτονιών, για τα οποία δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία, σχεδόν τριπλασιάστηκαν στην Τουρκία την τελευταία δεκαετία, σύμφωνα με μια μκο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
