Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τρίτη 6/4

΄Αρθρο

ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΕΣ ΚΑΙ ΠΡΑΣΙΝΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Γράφει ο Δρ. Γαβριήλ Μανωλάτος, Καθηγητή Διεθνούς Οικονομίας και Ανάπτυξης



ΑΘΗΝΑ.-

ΤΑ ΟΡΥΚΤΑ ΚΑΥΣΙΜΑ

«Οι υδρογονάνθρακες να μείνουν εκεί που είναι, στα έγκατα της γης. ΚΑΜΙΑ ΕΞΟΡΥΞΗ ΠΟΥΘΕΝΑ». Και δεν είναι σύνθημα αίολο. Είναι θέση με επιχειρήματα και θέση μετρημένη. Μέχρι πρότινος, η επιλογή φιλικών προς το περιβάλλον μεθόδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας είχαν οικονομικό κόστος. Σήμερα δεν ισχύει πλέον αυτό. Σήμερα, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι φθηνότερες από τα ορυκτά καύσιμα. Ο Πλανήτης όλος βρίσκεται σε διαδικασία απεξάρτησης από τους υδρογονάνθρακες. Εμείς γιατί να εμβαθύνουμε στην εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα; Αποτελεί ύβρη η προσήλωση όλου ή σχεδόν όλου, του ελληνικού πολιτικού φάσματος, πλην του ΜέΡΑ25, σε ορυκτά καύσιμα που είναι ακριβότερα από την πράσινη ενέργεια. Καταστρέφουν τον Πλανήτη και ενισχύουν την ολιγαρχία των πολυεθνικών. Οι λαοί δεν κερδίζουν αλλά μάλλον χάνουν, αφού καλούνται να καταναλώνουν ενέργεια που στοιχίζει ακριβότερα από την πράσινη ενέργεια. Στον Τόπο μας, στο Ιόνιο, δεν είναι μόνο το επιπρόσθετο κόστος παραγωγής των ορυκτών καυσίμων. Είναι και το ανυπολόγιστο κόστος του μεγάλου κινδύνου επίσπευσης σεισμών, αφού το Ιόνιο είναι η πιο σεισμογενείς περιοχή της Μεσογείου. Τα ορυκτά καύσιμα αποτελούν μέρος του φλοιού της γης, που με τον δικό τους μηχανισμό και τρόπο, υποβαστάζουν τα υπάρχοντα ρήγματα της περιοχής και δημιουργούν μια σχετική ισορροπία…

Η ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΑΙΟΛΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Η θαλάσσια αιολική ενέργεια θα πρέπει να γίνει η σημαντικότερη πηγή παραγωγής του ηλεκτρισμού που θα καταναλώνει η χώρα μας αλλά και η Ευρώπη. Θα πρέπει να δημιουργηθεί μια ευρωπαϊκή αιολική βιομηχανία ώστε να ανταποκριθεί σε αυτό το στόχο. Η θαλάσσια αιολική ενέργεια είναι μια σημαντική ευκαιρία για την Ελλάδα και ειδικά το Αιγαίο και το Ιόνιο Πέλαγος. Εκτός από τα προφανή αναπτυξιακά, ενεργειακά και περιβαλλοντικά οφέλη, μπορεί να καταστήσει την Ελλάδα εξαγωγέα καθαρής ενέργειας, να ενδυναμώσει τη γεωστρατηγική της θέση και να συμβάλει στην εμπέδωση της ασφάλειας και της ειρήνης στην ευρύτερη περιοχή.

ΚΥΜΑΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Οι κινήσεις της θάλασσας λόγω: 1. της παλίρροιας (άμπωτη-πλημμυρίδα), 2. των ρευμάτων (διαφορά θερμοκρασίας σε διάφορα σημεία του νερού), 3. της παλινδρομικής κίνησης από τα κύματα Μπορούν κάλλιστα αυτές οι κινήσεις να χρησιμοποιηθούν για να παράγουμε ηλεκτρική ενέργεια. Επίσης, είναι δυνατό να εκμεταλλευτούμε τη διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα στην επιφάνεια και τα βαθύτερα στρώματα της θάλασσας για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας

ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΥΔΡΟΓΟΝΟΥ

Θα πρέπει επίσης να προσανατολιστούμε στην παραγωγή και εκμετάλλευση του υδρογόνου, ως εναλλακτικού φορέα ενέργειας για σταδιακή υποκατάσταση τόσο του πετρελαίου όσο και του φυσικού αερίου. Η Ελλάδα χάρη στο πλούσιο δυναμικό της σε φιλικές προς το περιβάλλον ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, μπορεί και πρέπει να πρωτοστατήσει στη χρήση αυτών των πηγών για παραγωγή υδρογόνου το οποίο θα γίνει το μελλοντικό μέσον παραγωγής ενέργειας.

Ανακεφαλαιώνοντας: «ΚΑΜΙΑ ΕΞΟΡΥΞΗ ΠΟΥΘΕΝΑ. Οι υδρογονάνθρακες να μείνουν εκεί που είναι, στα έγκατα της γης. Και δεν είναι σύνθημα αίολο. Είναι θέση με επιχειρήματα και θέση μετρημένη».


 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία