 |
|
|  Κυριακή 18/4
Οι ΄Ελληνες στον Κόσμο
Θεσσαλονικιός έβαλε στο μενού των Νορβηγών τον ελληνικό γύρο
AΠΕ-ΜΠΕ
Η παραγγελία για τρία σάντουιτς -δύο πίτα γύρο χοιρινό κι ένα πίτα γύρο κοτόπουλο- είναι έτοιμη προς παράδοση. Μόνο που το πακέτο δεν το ετοίμασε κάποιο ψητοπωλείο εντός ελληνικών συνόρων αλλά ένα γυράδικο που άνοιξε εδώ και λίγους μήνες στο Μπέργκεν της Νορβηγίας και ο πελάτης δεν είναι Έλληνας αλλά ένας Σκανδιναβός που δοκίμασε γύρο κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών του διακοπών στη χώρα μας και πλέον δηλώνει φανατικός «οπαδός» του!
Ο Θεσσαλονικιός στην καταγωγή, Σπάρτακος Σταμπουλίδης, από τον περασμένο Νοέμβριο και εν μέσω πανδημίας του κορονοϊού, άνοιξε μαζί με συνέταιρο ένα ελληνικό γυράδικο στην «καρδιά» της πόλης του Μπέργκεν, το «Gyros House Sentrum». Από τότε, σερβίρει στους Νορβηγούς αλλά και σε όλους τους ξένους που ζουν εκεί, γύρο χοιρινό και κοτόπουλο «τυλιγμένο» σε ελληνική πίτα με τζατζίκι.
«Ο γύρος είναι ακριβώς όπως και ο ελληνικός. Αρκετοί Νορβηγοί έχουν έρθει στην Ελλάδα και τον γνωρίζουν. Μας λένε ότι τρώγοντας, τους έρχονται αναμνήσεις από τις διακοπές τους και πως παίρνουν μια "γεύση" από Ελλάδα. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που δοκιμάζουν για πρώτη φορά. Το σίγουρο είναι ότι αρέσει σε όλους. Έτσι μας λένε τουλάχιστον...», λέει ο κ. Σταμπουλίδης.
Το μαγαζί άνοιξε λίγο πριν από το τέλος του 2020 και τα υγειονομικά μέτρα που ίσχυαν στη Νορβηγία για την πανδημία επέτρεψαν στους νέους επιχειρηματίες να λειτουργούν ως take- away. «Ήμασταν ανοιχτά και δεν κλείσαμε ποτέ. Ο κόσμος ήταν στο σπίτι εξαιτίας των μέτρων και έκανε τις παραγγελίες του», πρόσθεσε ο κ. Σταμπουλίδης και παραδέχτηκε πως μπορεί η γεύση ν'' αρέσει ιδιαίτερα ωστόσο αυτό που τους μπερδεύει, κάπως, είναι ο τρόπος που σερβίρεται. «Αρέσει πολύ ο γύρος. Στο μόνο που δυσκολεύονται είναι ότι δεν έχουν μάθει να το τρώνε τυλιχτό. Εκτός από Νορβηγούς, έχουμε παραγγελίες και από Έλληνες που ζουν στην περιοχή αλλά και από πολλούς ακόμη ξένους που έρχονται και τρώνε σ' εμάς».
Οι πίτες για το τύλιγμα του γύρου ταξιδεύουν από την Ελλάδα, ενώ τα κρέατα είναι ντόπια. «Ο γύρος που φτιάχνουμε εμείς είναι ο κλασικός, όπως γίνεται στην Αθήνα. Αν κι εγώ είμαι από Θεσσαλονίκη, δεν το κάναμε με μουστάρδα και κέτσαπ γιατί δεν το ξέρουν οι περισσότεροι. Οι Σκανδιναβοί επισκέπτονται κυρίως Κρήτη και Ρόδο στις διακοπές τους και θέλαμε το φαγητό να τούς είναι πιο οικείο. Τους εξηγούμε όσο μπορούμε για τα υλικά που μπορούν να προσθέσουν, όμως μένουν στο τζατζίκι και το κρεμμύδι. Για κάποιο περίεργο λόγο, στους Νορβηγούς δεν αρέσει η ντομάτα στον γύρο, αν και τρελαίνονται για χωριάτικη σαλάτα», συμπληρώνει ο κ. Σταμπουλίδης επισημαίνοντας πως οι περισσότερες παραγγελίες έρχονται από νεότερους σε ηλικία πελάτες.
Ένας γύρος κοστίζει περίπου 10 ευρώ, καθώς η Νορβηγία είναι μια σχετικά ακριβή χώρα, όπως λέει, ενώ τη μεγαλύτερη παραγγελία έως τώρα στο κατάστημα την έκανε Έλληνας, ο οποίος μάζεψε φίλους στο σπίτι και όλοι μαζί είπαν να φάνε τα γνωστά πιτόγυρα...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
