 |
|
|  Tετάρτη 21/4
Υποβρύχιο,με πλήρωμα 53 άνδρες,αγνοείται στην Ινδονησία
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Το Πολεμικό Ναυτικό της Ινδονησίας αναζητά 53 μέλη πληρώματος που βρίσκονται σε υποβρύχιο το οποίο αγνοείται και ζητά βοήθεια από την Αυστραλία και τη Σιγκαπούρη, όπως δήλωσε σήμερα στο Reuters ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων της χώρας.
Το γερμανικής κατασκευής υποβρύχιο KRI Nanggala-402 πραγματοποιούσε άσκηση με τορπίλη σε ύδατα βόρεια της νήσου Μπαλί σήμερα, αλλά απέτυχε να διαβιβάσει τα αποτελέσματα, όπως αναμενόταν, δήλωσε εκπρόσωπος του Πολεμικού Ναυτικού.
«Συνεχίζουμε να ερευνούμε τα ύδατα του Μπαλί, 60 μίλια (96 χλμ) από το Μπαλί, για 53 ανθρώπους», δήλωσε στο Reuters με γραπτό μήνυμά του ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων Χάντι Τζατζάντο.
Ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων επιβεβαίωσε ότι η χώρα ζήτησε τη βοήθεια της Αυστραλίας και της Σιγκαπούρης στις έρευνες για το υποβρύχιο και τα αγνοούμενα μέλη του πληρώματος. Δήλωσε ότι η επαφή με το σκάφος χάθηκε στις 4.30 π.μ. (τοπική ώρα) σήμερα.
Εκπρόσωποι των υπουργείων Άμυνας της Αυστραλίας και της Σιγκαπούρης δεν απάντησαν άμεσα σε αίτημα για σχόλιο.
Το 1.395 τόνων KRI Nanggala-402 κατασκευάστηκε στη Γερμανία το 1978, σύμφωνα με την ιστοσελίδα της γραμματείας του ινδονησιακού υπουργικού συμβουλίου, και υποβλήθηκε σε διετή διαδικασία επισκευής στη Νότια Κορέα, η οποία ολοκληρώθηκε το 2012.
Η Ινδονησία είχε στο παρελθόν στόλο 12 υποβρυχίων που αγοράστηκαν από τη Σοβιετική Ένωση για να πραγματοποιεί περιπολίες στο αρχιπέλαγός της. Τώρα διαθέτει στόλο με μόνο πέντε υποβρύχια, μεταξύ των οποίων δύο υποβρύχια γερμανικής κατασκευής Τύπου 209 και τρία νεότερα νοτιοκορεατικά σκάφη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
