 |
|
|  Τετάρτη 28/4
Η Γαλλία αποφάσισε τη σύλληψη δέκα πρώην μελών των Ερυθρών Ταξιαρχιών έπειτα από αίτημα της Ιταλίας
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν αποφάσισε να διευθετήσει μια παλιά αντιδικία με τη Ρώμη αναφορικά με πρώην μέλη των Ερυθρών Ταξιαρχιών που είχαν αναζητήσει καταφύγιο στη Γαλλία ανακοινώνοντας τη σύλληψη δέκα εξ αυτών σήμερα, από τους οποίους οι επτά έχουν τεθεί υπό κράτηση και άλλοι τρεις καταζητούνται. Όλοι τους είχαν καταδικαστεί στην Ιταλία για τρομοκρατικές ενέργειες τις δεκαετίες ΄70 και ΄80.
Η απόφαση να προσαχθούν στη δικαιοσύνη αυτοί οι δέκα, «έπειτα από αιτήματα της Ιταλίας τα οποία αφορούσαν 200 άτομα», «ελήφθη από τον πρόεδρο και εντάσσεται απολύτως στο "δόγμα Μιτεράν"» (του σοσιαλιστή πρώην προέδρου της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν, 1981-995) που χρονολογείται από το 1985 και το οποίο προβλέπει την παροχή ασύλου σε πρώην μέλη των Ερυθρών Ταξιαρχιών, με εξαίρεση όσους έχουν διαπράξει εγκλήματα αίματος, διευκρίνισε η γαλλική προεδρία.
Η κατάρτιση αυτού του καταλόγου με δέκα ονόματα αποτελεί καρπό “σημαντικής, διμερούς προπαρασκευαστικής δουλειάς, πολλών μηνών, η οποία οδήγησε σε αυτούς που είχαν διαπράξει τα πιο σοβαρά εγκλήματα. Ο πρόεδρος επιθυμεί να διευθετήσει το θέμα, όπως ζητά η Ιταλία εδώ και χρόνια» πρόσθεσε το Μέγαρο των Ηλυσίων.
Ο Ιταλός υφυπουργός Εσωτερικών Κάρλο Σιμπίλια χαιρέτισε στο Twitter «ένα ιστορικό αποτέλεσμα».
Η έκδοση των ακροαριστερών μαχητών που είχαν αναζητήσει καταφύγιο στη Γαλλία μετά τα «μολυβένια χρόνια» στην Ιταλία, μια περίοδο που σημαδεύτηκε από τις επιθέσεις και τη βία των Ερυθρών Ταξιαρχιών, κυρίως από το 1968 έως το 1982, αποτελεί αίτημα της Ιταλίας εδώ και χρόνια, στο οποίο η Γαλλία δεν είχε υποχωρήσει παρά εν μέρει.
Από το 1982 το Παρίσι έχει υπογράψει δύο εντάλματα έκδοσης υπό την προεδρία του Ζακ Σιράκ: αυτό του Πάολο Περσιτσέτι το 1995, που εκδόθηκε στην Ιταλία το 2002, και αυτό του Τσεζάρε Μπατίστι το 2004, του πλέον καταζητούμενου ακροαριστερού μαχητή ο οποίος ζούσε στη Γαλλία από το 1990. Το 2004 κατέφυγε στο εξωτερικό και τελικά συνελήφθη στη Βολιβία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
