 |
|
|  Πέμπτη 6/5
Kατασκευάσθηκε λεωφορείο που αντέχει πυρηνική επίθεση
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Το Torsus Praetorian δεν είναι ένα απλό λεωφορείο. Πρόκειται για το πιο σκληροτράχηλο λεωφορείο που έχει κερδίσει βραβείο Red Dot και αναβαθμίζεται ακόμα περισσότερο προστατεύοντας τους επιβάτες ακόμα και από επίθεση από κομάντο με πολυβόλα.
Το Preatorian είναι εφοδιασμένο με έναν 6κύλινδρο κινητήρα πετρελαίου ο οποίος για το 2021 αποδίδει 289 ίππους σε σχέση με τους 240 που απέδιδε το προηγούμενο μοντέλο. Το σύστημα μετάδοσης είναι προσεκτικά σχεδιασμένο για να αντέχει σχεδόν τα πάντα και μπορεί να αναρριχηθεί σε ανηφόρα κλίσης 65%! Το πλαίσιο είναι της MAN και τα ελαστικά της Michelin, τα οποία επιτρέπουν κίνηση σε όλα τα τερέν.
Στόχος της τσεχικής εταιρείας είναι το Preatorian να γίνει το κορυφαίο off-road λεωφορείο στον κόσμο.
Ο κλιματισμός μπορεί σε 15 λεπτά να ρίξει τη θερμοκρασία από τους 60 στους 20 βαθμούς
Εκεί όμως που το νέο μοντέλο ξεχωρίζει είναι το υλικό που προστατεύει το εξωτερικό μέρος του λεωφορείου.Αυτό είναι το σχολικό λεωφορείο με το οποίο θα ήθελες να πηγαίνει το παιδί σου σχολείο! Πρόκειται για ένα ελαστομερές το οποίο χρησιμοποιείται στον στρατό και έχει την ικανότητα να επιστρέφει στην αρχική του μορφή μετά από κάποια σύγκρουση. Αν, λοιπόν, δεχτείς κάποια επίθεση, μην ανησυχείς - το Torsus θα σε προστατεύσει.
Στον εξοπλισμό του η εταιρεία από την Τσεχία έχει τοποθετήσει φώτα LED υψηλής απόδοσης, κλιματισμό... πολυκατοικίας, σύστημα πυροπροστασίας και αναδυόμενα σκαλοπάτια για εύκολη πρόσβαση. Στις 35 θέσεις υπάρχει οθόνη για κάθε επιβάτη και μπορείς να συγχρονίσεις το smartphone σου... για να μην ξεχνάμε και την άνεση!
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
