 |
|
|  Τετάρτη 12/5
Κολομβία- Τουλάχιστον 42 νεκροί στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Τουλάχιστον 42 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, ανάμεσά τους ένας αστυνομικός, στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στην Κολομβία από την 28η Απριλίου, η βίαιη καταστολή των οποίων από την αστυνομία προκαλεί διεθνή κατακραυγή.
Ο Συνήγορος του Λαού, ανεξάρτητη δημόσια αρχή αρμόδια για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έκανε λόγο για «41 πολίτες» και «ένα μέλος των δυνάμεων επιβολής του νόμου» νεκρούς στη διάρκεια των προηγούμενων δεκατριών ημερών. Προηγούμενος απολογισμός της αρχής έκανε λόγο για 27 νεκρούς.
Από την πλευρά του το υπουργείο Άμυνας, στο οποίο υπάγεται η αστυνομία, καταμετρά 849 μέλη των δυνάμεων επιβολής της τάξης που έχουν τραυματιστεί, οι 12 από σφαίρες, και 716 πολίτες που έχουν τραυματιστεί, χωρίς να διευκρινίζει πόσοι εξ αυτών από σφαίρες.
Πρόκειται για τις πιο αιματηρές μαζικές κινητοποιήσεις εναντίον της κυβέρνησης του προέδρου της δεξιάς Ιβάν Ντούκε από τις ογκώδεις διαδηλώσεις του 2019 και αυτές του 2020 εναντίον της αστυνομικής βαρβαρότητας.
Το εύρος των κινητοποιήσεων δεν έχει προηγούμενο σε μια χώρα όχι πολύ συνηθισμένη στην κοινωνική διαμαρτυρία, όπου μεγάλο μέρος του πληθυσμού έχει περιπέσει στη φτώχεια εξαιτίας του αντίκτυπου της πανδημίας του νέου κορωνοϊού. Μια χώρα, εξάλλου, που δυσκολεύεται να γυρίσει τη σελίδα του εμφυλίου πολέμου, που διαρκεί δεκαετίες, παρά τη συμφωνία ειρήνης του 2016 με την μέχρι τότε οργάνωση ανταρτών Επαναστατικές Ένοπλες Δυνάμεις της Κολομβίας (FARC).
Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις Temblores και Indepaz από την πλευρά τους κάνουν λόγο για τουλάχιστον 47 θανάτους, συμπεριλαμβανομένων «39 εξαιτίας της αστυνομικής βίας».
Οι καταγγελίες των καταχρήσεων από μέρους των δυνάμεων επιβολής της τάξης, που τεκμηριώνουν πολλά βίντεο που έχουν μεταφορτωθεί σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης, επιτείνουν την οργή στον δρόμο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
